لوئیجی تِنکو: شهابی که آسمان ترانه‌سرایی ایتالیا را روشن کرد
: منتشر شده در
گوش کنید - ۱۴:۲۷
از روزی که لوئیجی تِنکو (١٩۶٧-١٩٣٨) نخستین ترانه‌اش را به نام خود اجرا کرد تا زمان مرگش، کمتر از هفت سال طول کشید. اما همین دورۀ کوتاه کافی بود تا ِتنکو، پنجاه سال بعد از مرگ، همچنان به عنوان یکی از مهم‌ترین ترانه‌سرایان مدرن ایتالیا به حساب آید.
امسال – ٢٠١٨ – هشتادمین سالگرد تولد لوئیجی تنکو است. پارسال هم به مناسبت پنجاهمین سالگرد مرگ تکان‌دهندۀ او روزنامه‌های عوام‌پسند ایتالیا دوباره در بارۀ "خودکشی مشکوک" این هنرمند یگانه فراوان نوشتند و جنجال کردند. اما پروندۀ قضایی مرگ لوئیجی تِنکو بعد از حدود چهل سال، سرانجام در سال ٢٠٠۶ بسته شد و قضات ایتالیایی خودکشی او را قطعی دانستند. با اینهمه هنوز هم روزنامه‌نگاران و پژوهشگرانی هستند که به دنبال "اسرار" می‌گردند و تأکید می‌کنند که تنکو به قتل رسیده است. به چه دلیل؟ توضیحات روشن نیست. البته چند نکتۀ مبهم در پرونده هست. از جمله بقایای گلوله‌ای که باعث مرگ شد هیچگاه پیدا نشد (نه در کالبد و نه در اتاق هتل) اما پوکۀ فشنگ در محل مرگ به دست آمد. ولی برخی کارشناسان گفته‌اند که این پوکه با سلاح کمری شخصی تِنکو مطابقت نمی‌کند.
خودکشی به خاطر قدرناشناسی مخاطبان؟
اما همۀ ابهامات و جزییات پروندۀ قضایی نمی‌تواند در مقابل یادداشتی که به خط لوئیجی تنکو در اتاق هتلش پیدا شد، چندان سنگینی کند. تِنکو که در شب ٢٧ ژانویۀ ١٩۶٧، چند ساعت بعد از شرکت در بخش مسابقۀ فستیوال سان‌رمو به پایان عمر خود رسید، در این یادداشت نوشته است: "من بیهوده پنج سال از عمرم را وقف مردم ایتالیا کردم... من نه به خاطر خسته بودن از زندگی بلکه برای اعتراض به مردم (تماشاگران) دست به این کار زدم"... تنکو در این یادداشت از دو ترانه به تحقیر نام می‌برد و می‌نویسد که اعتراض او به تماشاگران و داورانی است که چنین ترانه‌هایی را (برای مرحلۀ نهایی مسابقه) برگزیده‌اند. در آن شب، ترانه‌ای که لوئیجی تنکو برای حضور در فستیوال سان رمو نوشته بود، به مرحلۀ نهایی نرسیده و توسط هیئت داوران در رتبۀ دوازدهم قرار گرفته بود.
دو ترانه‌ای که لوئیجی تنکو از آنها به کنایه و شاید با کینه یاد کرده است، از ترانه‌های "معمولی" و رایج زمانۀ خود بودند. ترانه‌هایی که احتمالاً در آن سال‌ها مورد پسند اکثر شنونده‌ها قرار می‌گرفت. اما واقعیتِ (تلخ یا امیدوارکنندۀ؟) تاریخ چنین است: دو ترانه‌ای که به فینال بخش مسابقه راه یافتند امروزه فراموش شده‌اند. اما ترانه‌ای که توسط لوئیجی تنکو اجرا شد، بعد از پنجاه سال همچنان شنیده می‌شود، همچنان بازخوانی می‌شود و همچنان برای غیرایتالیایی‌ها یادآور دورانی است که هنر ایتالیا پیشتاز جهان بود...
برای شنیدن گوشه‌هایی از آثار لوئیجی تنکو به فایل صوتی برنامه رجوع کنید
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید