پنجشنبه پنجم دسامبر سال 2013 نلسون ماندلا رهبر مبارزه با تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی در سن 95 سالگی چشم از جهان فروبست. ماندلا از جمله آخرین نمادها و شاید آخرین نماد پیکار با نابرابری و ستم، به ویژه ستم نژادی بود که به کل تاریخ نیمۀ دوم سدۀ بیستم در موطنش و همچنین در کل آفریقا و دیگر کشورهای باصطلاح جهان سوم معنا و تجسم می بخشید.
در این پیکار نلسون ماندلا شور و زندگی و تعهد را در میان نسل های متوالی از آزادیخواهان و برابری طلبان جهان، فرای تعلقات و اعتقادات و تفاوت هایشان برمی انگیخت، بی آنکه خود لزوماً در دسته بندی ایدئولوژیک خاصی خلاصه و تعریف شود.
با مرگ او در هر حال بخشی از تاریخ سدۀ بیستم در اوایل سدۀ جدید خاتمه و شاید فصل تازه ای اینبار تحت عنوان "میراث ماندلا" گشایش می یابد.
اگر به گفتۀ فیلسوف فقید فرانسوی، ژاک دریدا، هر میراثی در نهایت نوعی انتخاب است، مهمترین انتخابی که میراث ماندلا برای همگان و به ویژه برای ما ایرانیان در داخل و خارج از کشور به جای میگذارد کدام است.
خانم شهلا شفیق، نویسنده و جامعه شناس در فرانسه، آقایان محمدرضا شالگونی، فعال سیاسی در آلمان، و مجید محمدی پژوهشگر در آمریکا به بررسی این پرسش در "زمینه ها و زمانه های" این هفته پرداخته اند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید