سخنگوی دولت از "اصرار و فشار" برای برگزاری مراسم عزاداری محرم خبر داد

در یادداشتی که روز شنبه ١١ مرداد/اول اوت منتشر شده، علی ربیعی می‌نویسد: "من از هفته پیش برای درمان بیماری کرونا بستری شده‌ام... انسان به کرونا که مبتلا می‌شود تهدید ادامۀ زندگی را خیلی نزدیک احساس می‌کند و تازه می‌فهمد تجربۀ مرگ بر اثر کرونا اصلاً دوردست نیست".

او می‌گوید که با ابتلا به این بیماری "شناخت واقعی‌تر" نسبت به شرایط اپیدمی پیدا کرده و سپس می‌نویسد: "امروز، چندین اطلاعیه از سوی مداحان مجلس یا هیأت‌داران و سخنرانان دیدم. متأسفانه روندی را مشاهده می‌کنم که گویی اصرار و فشار برای انجام این شعائر در حال تبدیل شدن به یک موضع انقلابی و مذهبی و دینی است"...

ربیعی تأکید می‌کند که عزاداری محرم "تعطیل‌بردار نیست" اما "فشار برای انجام شعائر به روش همیشگی اگر با عواقب وخیم برای سلامت مردم همراه شود، ضربه‌ای تاریخی به مراسم عزاداری و روح مشارکت ایرانیان در این مراسم وارد خواهد کرد".

او می‌افزید: "عزاداری نباید به از دست رفتن هیچ جانی بینجامد... تردید ندارم که گسترش بیماری کرونا بر اثر عزاداری‌های بدون مراعات اصول بهداشتی، درد و تلخی نقدهای مجامع جهانی بهداشت و بدخواهان علیه دین و مذهب تشیع را نیز بر آنها خواهد افزود".

ربیعی در امکان عزاداری به شیوۀ سنتی تردید می‌کند و می‌نویسد: "من پریشب با دکتر حریرچی (معاون وزیر بهداشت) که به دیدنم آمده بود محاسبه کردیم که حفظ فاصلۀ اجتماعی یک‌ونیم متر در مراکز سربسته یا سر باز، نیازمند تخصیص ۹ متر مربع فضا به هر عزادار است. آیا این میزان فضا برای عزاداری و تضمین رعایت معیارهای بهداشتی به هنگام زنجیرزنی و سینه‌زنی مهیاست؟"

اختلاف نظر در میان نوحه‌خوانان

روز شنبه ١١ مرداد، "شورای هیئت‌های مذهبی کشور"  اعلام کرد که به دلیل مبارزه با "ویروس منحوس کرونا"، همۀ مجالس مذهبی موقتاً تعطیل است، اما "بعضی از تفرقه افکنان که از سوی جریانات معاند انگلیسی پشتیبانی می‌شوند با ایجاد تجمع و فراخوان قصد درگیری با مسئولان را دارند".

برخی مداحان و نوحه‌خوانان اصرار دارند که عزاداری‌ها به شیوۀ هرساله برگزار شود. اخیراً سعید حدادیان، یکی از مداحان مشهور که در بیت رهبری نیز برنامه اجرا می‌کند گفته بود: "حتی اگر قرار باشد کسی بمیرد، کسانی هستند که بخواهند جانشان را برای این مراسم بدهند. اجازۀ جان ما که دست خودمان است".

حدادیان جای دیگری نوشته است: "از آشنایان سالخوردۀ ما یکی هم مرض قند داشت. هرچقدر که اهل فامیل معترض می‌شدند که خوردن این همه قند و شیرینی بلای جونت میشه، می‌گفت از مال خودم می‌خرم به جان خودم ضرر می‌زنم. روحش شاد‌، در بستر بیماری و بسیار سخت از دنیا رفت اما یک چیز را درست می‌گفت: مال خودش بود و جان خودش"...