تقسیم قدرت در افغانستان و سرنوشت اپوزیسیون

ریاست جمهوری اشرف غنی احمدزی با اتکا به موافقت‌نامه‌ای میسر شد که توسط وی، رقیبش عبدالله عبدالله، یان کوبیش نمایندۀ سازمان ملل و بالاخره جیمز کنینگهام سفیر آمریکا امضا شده است.
در این موافقت‌نامه آمده است: "رئیس جمهور متعهد است تا لویه‌جرگه را به منظور بحث روی تعدیل قانون اساسی و ایجاد پست صدر اعظم اجرایی دایر نماید".

اما نکتۀ مهم دیگر در متن موافقت‌نامه، توضیحاتی است که در مورد تشکیل "اپوزیسیون" ارائه شده است. در بند "د" آمده است:
"به هدف استحکام و توسعه دموکراسی، مقام رهبری تیم دوم، که در سند مذکور از آن به حیث رهبر اپوزیسیون نام برده شده، توسط فرمان رییس جمهور در چارچوب دولت جمهوری اسلامی افغانستان ایجاد و به رسمیت شناخته می
شود... بعد از تشکیل حکومت  وحدت ملی با حضور تیم دوم بر اساس این موافقتنامه، این مقام منحیث متحد حکومت وحدت ملی عمل می‌کند".
 
امضاکنندگان توضیح بیشتری در این باره ارائه نکرده‌اند. آیا رهبر اپوزیسیون باید به فرمان رئیس جمهور تعیین گردد؟ آیا این اپوزیسیون باید به عنوان متحد و همکار دولت فعالیت کند؟...

به عقیدۀ دکتر احمد سیر مهجور، استاد حقوق و جامعه‌شناسی سیاسی در دانشگاه روان فرانسه، به طور کلی این موافقت‌نامه عجولانه تدوین شده است.
به گفتۀ او شاید مقصود از بند "د" اینست که خاطر دولت از بابت اپوزیسیون هم راحت باشد.
احمد سیر مهجور می‌گوید: "می‌خواهند حتی از ظهور یک اپوزیسیون در مقابل دولت وحدت ملی جلوگیری کنند"...