حضور هشتاد هزارنفری افغان ها در استادیوم ورزشی آزادی نشانه احساس همبستگی ملی آنهاست

بعقیده فاخره موسوی که خود سالها بعنوان مهاجر در ایران زندگی کرده است، مهاجرین افغان در ایران بخاطر تاثیراتی که این مهاجرت بر آنها گذاشته پیوند هویتی اشان قوی تر از مردم افغانستان است. او می گوید این مهاجران خودشان را بیشتر افغان تصور می کنند تا وابسته به یک قوم و یا یک مذهب خاص

 شرکت وسیع حدود هفتاد تا هشتاد هزار نفر از افغان های ساکن تهران در استادیو ورزشی آزادی برای دیدن مسابقه میان دو تیم "امید ایران" با "امید افغانستان" در رسانه های خبری و شبکه های اجتماعی، بازتاب وسیعی داشته است.
بنظر می رسد که تا کنون افغان های ساکن ایران بعنوان مهاجرینی که بطور پراکنده در نقاط مختلف کشور زندگی و کار میکردند، فرصت این را نیافته بودند تا تصویری چنین خیره کننده از همبستگی ملی خود را به نمایش بگذارند.

شرکت در یک مسابقه پر هیجان فوتبال، بالا بردن پرچم ملی افغانستان و حمایت دست جمعی و فعالانه از یک تیم جوان افغان تصویری بود که ایرانیان تا بحال با آن مواجه نشده بودند.

درست از همین روست که اشاره به نظم و ارامش شرکت کنندگان افغان و بر خوردهای سنجیده آنان در حمایت از تیمی که برای مسابقه به میهمانی آمده بود، در محافل مختلف ایرانیان مورد تاکید و تشویق قرار گرفت. بویژه که مردم کشور میزبان توجه چندانی نسبت به این مسابقه نکرده بودند و گفته می شود که تنها حدود سیصد نفر ایرانی در ورزشگاه حاضر بوده اند.

این حادثه می تواند چهره افغان های مهاجر در ایران را بکلی تغییر دهد و حیثیت جدیدی برای آنها رقم زند؟
آیا این همبستگی ملی میان صدها هزار افغان مهاجر در ایران که بنظر میرسید هر کدامشان به تنهائی، در اوج بی پناهی، در گوشه ای بکار مشغول بودند و برای خود سرپناهی، برگ عبوری، اجازه اقامتی و شغل و در آمدی می جستند، پدیده نوینی محسوب می شود، یا در جریان این مسابقه چهره پنهان خود را بر ملا کرده است؟
براستی می توان میزان همبستگی های ملی در خود افغانستان را با معادل آن در میان افغان های مهاجر در سراسر جهان مقایسه کرد؟

برای پاسخ به این پرسش ها به سراغ خانم فاخره موسوی دانشجوی دکترای علوم سیاسی در شهر لیون فرانسه آمده ایم.
بعقیده فاخره موسوی که خود سالها بعنوان مهاجر در ایران زندگی کرده است، مهاجرین افغان در ایران بخاطر تاثیراتی که این مهاجرت بر آنها گذاشته پیوند هویتی اشان قوی تر از مردم افغانستان است. او می گوید این مهاجران خودشان را بیشتر افغان تصور می کنند تا وابسته به یک قوم و یا یک مذهب خاص.

خانم موسوی یادآوری می کند که در سالهای 1950 تا 1970 مفهوم هویت ملی در افغانستان تبلیغ و ترویج شده است. اما در دهه 1990 است که هویت ملی مورد تهدید قرار گرفته است.

خانم موسوی توضیح می دهد که گر چه برخی از افغان ها مورد حمایت جمهوری اسلامی قرار دارند و از سوی برخی ارگان ها مورد پشتیبانی قرار میگیرند، ولی بخش مهمی از مهاجران افغان در ایران هیچ وابستگی به جائی – نه در افغانستان و نه در ایران – ندارند.

بعقیده فاخره موسوی همین اکثریت مهاجر است که خیلی مورد ظلم واقع می شود. هم به شکلی خشونت بار با آنها رفتار می شود و هم برای قانونی کردن سکونت آنها در ایران هیچ کاری صورت نمی گیرد.

موسوی تاکید می کند که همین عامل می تواند باعث ایجاد پیوستگی ملی میان مهاجران شود.

به این گفتگو گوش کنید.