یک کتابخانه کوچک ایرانی، پناهگاهی برای فارسی‌زبانان پایتخت فرانسه
: منتشر شده در
گوش کنید - ۱۱:۱۲
این هفته در یکی از شهرهای حومۀ پاریس که "کِرِتی"* نام دارد، به سراغ کتابخانه کوچکی رفته‌ایم که به همه ایرانیان فرهیخته‌ای تعلق دارد که دست روزگار آنان را در کلان شهر پاریس ساکن کرده است. سالنی تمیز، پر نور، گرم و بی‌تشریفات با مسئولانی خونگرم و مهربان و دیوارهای بلندی که با هزاران کتاب فارسی تزئین شده‌اند.
این کتابخانه به همت "انجمن فرهنگی ایرانیان فرانسه" پایه‌ریزی شده و سال‌های زیادی است که به جمع آوری کتاب و توزیع آن میان علاقه‌مندان اشتغال دارد.
با اطمینان می توان این کتابخانه را مردم‌نهاد نامید، چرا که همه ثروت معنوی‌اش را ایرانیان به آن بخشیده اند و این مرکز فرهنگی گنجینه خویش را با دست و دلبازی میان جویندگان خرد و فرهنگ و هنر توزیع می کند.
روزی که با مسئولان کتابخانه قرار گذاشتم، تا بسراغشان بروم چهار نفر از کارکنان و فعالان این نهاد مدنی با مهربانی مرا در میان خود پذیرفتند. در این نشست بود که "کیانوش سیگارودی" از فعالان باسابقه انجمن، درباره تاریخچه انجمن توضیحاتی داد و گفت محلی که هم اکنون این کتابخانه یکی از سالن‌های آن است، حدود ٢٠سال پیش از طرف شهرداری شهر "کرتی" در اختیار این انجمن قرار گرفته و انجمن بطور ماهانه اجاره آن را می‌پردازد. او می گوید در تمام این سال‌ها این انجمن جشن های نوروز، یلدا و مهرگان را برپا کرده و تمرکز فعالیت‌هایش بر مسائل فرهنگی و اجتماعی است.
در این جلسه "فرهمند رکنی"، درباره محل جمع آوری کتاب‌های این کتابخانه توضیح می‌دهد که همه آنها هدیه ایرانیانی است که کتاب‌های خود را تقدیم انجمن کرده اند. او برای مثال از زنده یاد رضا مرزبان و نیز زنده یاد سروژ استپانیان یاد می کند که کتاب‌هایشان را همچون میراثی معنوی به کتابخانه هدیه کرده‌اند.
"ابراهیم مکی"، نمایش نامه نویس صاحب‌نام مقیم پاریس مسئول کتاب‌های ادبی و هنری این کتابخانه است. او در این گفتگو درباره انواع کتاب‌های ادبی و بویژه نمایشنامه‌ها، سناریوها و آثار هنری، تآتری و ادبی موجود در این کتابخانه صحبت کرد.
"فوآد روستائی" نیز یکی دیگر از فعالان کتابخانه ایرانیان در شهر "کرتی" است که در این گفتگوی چند جانبه شرکت داشت. او در این بحث‌ها درباره ایرانیانی توضیح می دهد که معمولاً برای استفاده از متون فارسی به کتابخانه مراجعه می‌کنند. او از جمله به نویسندگان، هنرمندان، پژوهشگران و نیز علاقمندان به ادبیات کلاسیک ایرانی و نیز کسانی که نسبت به مسائل اجتماعی و سیاسی ایران معاصر کنجکاوی دارند و سرانجام به دانشجویانی اشاره می‌کند که در هنگام تحصیل در دانشگاه‌های فرانسه به متون فارسی نیاز پیدا می‌کنند.
فوآد روستائی در پایان به نکته‌ای اشاره می‌کند که اگر رنگ واقعیت بخود بگیرد شاید چندان هم خوشایند نباشد؛ او می‌گوید بنظر می‌رسد که نسل‌های دوم و سوم از مهاجران ایرانی دیگر قادر به استفاده از متون فارسی نباشند و در نتیجه شاید ما آخرین کسانی باشیم که از کتابخانه فارسی استفاده می‌کنیم.
Créteil *
Reportage 10 et 11-12-15
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید