شمشیر بیرون کشیده امانوئل ماکرون دربرابر ورشو

تیتر نخست روزنامه فیگارو به اروپا و انتقادات اخیر امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه از دولت لهستان اختصاص یافته است.

ماکرون در سفر خود به چند کشور اروپای شرقی، روز جمعه ۲۵ اوت در حالی که سفرش رو به پایان بود از لهستان و سیاست‌های این کشور انتقاد کرد که به عقیده او، بر ضد منافع اروپاست.

فیگارو در تیتر نخست خود نوشته که "ماکرون وارد یک درگیری با لهستان می‌شود".

این روزنامه همچنین در سرمقاله خود با عنوان "در جبهه اروپایی" نیز با پرداختن به همین موضوع نوشته که برای ایجاد این درگیری، ماکرون قدم اول را برداشته و شمشیر را بیرون کشیده است.

به نوشته این روزنامه رئیس جمهوری فرانسه با انتقاد از رهبران لهستان و اینکه آنها این کشور را "از اروپا به حاشیه می‌رانند" حملات خود را آغاز کرده است. هرچند فیگارو یادآوری می‌کند که این حمله "استراتژیک" بوده و موضوع فرستادن کارگران ارزان به کشورهای دیگر بدون پرداخت کردن حق بیمه آنها امری ست که لهستان حاضر به پذیرش آن نیست. امری که در این کشور و بسیاری از کشورهای اروپای شرقی صورت می‌گیرد و به نظر می‌رسد در این کشورها، شرکت‌هایی که کارگران را برای کار به کشورهای با دستمزد بالا می‌فرستند، خودشان سود کلانی می‌برند.

امانوئل ماکرون گفته که این قوانین که کارگران را بدون پرداخت حق بیمه و با درآمد پایین به کار می‌گیرد، "خیانت به روح اروپاست" و از لهستان هم خواسته بپذیرد که اصلاح این قوانین باید در اتحادیه اروپا صورت بگیرد. امری که لهستان حاضر به موافقت با آن نیست.

از سوی دیگر آنچنان که فیگارو نوشته به نظر می‌رسد برای ایجاد اتحاد و نزدیکی میان فرانسوی‌ها با اروپا، ماکرون "بهترین سوژه" را هم انتخاب نکرده، چون این موضوع از نظر سیاسی و اجتماعی بسیار "حساس" است.

اما فیگارو تاکید می‌کند که به دلیل اهمیت موضوع لهستان و اقدامات دولت این کشور، بهتر است "احیا"ی اروپا به صورت "عینی" صورت گیرد. و البته زمان برای اینکار بسیار مناسب است، چون اتفاقات مربوط به برکسیت، تا حدودی تب و تاب ضد اروپایی را برطرف کرده است.

سرمقاله نویس فیگارو در پایان نیز نتیجه‌گیری می‌کند که امانوئل ماکرون حق دارد و او و آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان و دیگران باید قدمی بردارند. رئیس جمهوری فرانسه باید پیش از درگیری‌های بعدی، در این زمینه "موفقیتی" کسب کند.

سرمقاله فیگارو با این جمله پایان می‌یابد که اینکه بگوییم آینده اروپا در دست لهستانی‌ها و تصمیم آنهاست، "زیاده‌گویی" است اما کاملا هم اشتباه نیست.

روزنامه لیبراسیون هم در گزارشی نوشته که "لهستان و ماکرون، یکدیگر را مقابل هم برمی‌آشوبند."

لیبراسیون که معمولا در گزارش‌های خود ماکرون و سیاست‌هایش را نقد می‌کند، نوشته که او دوست ندارد کسی در برابرش مقاومت کند. اما لهستان چنین کاری کرده است. همین هم سبب شد که کلام ماکرون علیه رهبران لهستان "خشونتی بی‌سابقه" داشته باشد. همچنان که گفت "لیاقت مردم لهستان بیشتر از آن چیزی است که دولتمردانش برای آن می‌خواهند."

و روزنامه لوموند هم که عصرها منتشر می‌شود در صفحه دوم خود گزارشی با عنوان "ماکرون، بحرانی را با ورشو آغاز می‌کند" به انتقاد "تلخ" رئیس جمهوری فرانسه از دولت لهستان اشاره کرده و اینکه این کشور را به عنوان یک "مانع" در راه اصلاح قوانین اروپا دانسته است.

بیست سال پس از مرگ پرنسس در پاریس

از مرگ دیانا، همسر سابق پرنس چارلز، ولیعهد بریتانیا ۲۰ سال می‌گذرد، اما آنچنان که روزنامه فیگارو نوشته یادآوری این موضوع همچنان احساسات بسیاری را برمی‌انگیزد.

این روزنامه در گزارشی یک صفحه‌ای با عنوان "دیانا، توطئه اشتباه قرن" نوشته که بیست سال پس از مرگ این پرنسس و شریک زندگی او و همچنین راننده خودروی آنها در پاریس، "تئوری مضحکی" همچنان با حقیقت موجود می‌جنگد.

فیگارو در ادامه به برخی مطالب منتشر شده در رسانه‌ها و کتاب‌ها و فیلم‌ها درباره واقعیت مرگ دیانا اشاره می‌کند که بر موضوع دست داشتن خانواده سلطنتی بریتانیا در این ماجرا تاکید دارند. همچنان که در کتابی از نویسنده مصری "محمد رغاب" آمده که خانواده سلطنتی بریتانیا این موضوع را که دیانا پس از جدایی از همسرش، با یک مسلمان ازدواج کند و طبعا خودش هم مسلمان شود را نمی‌پذیرفت.

اما آنچنان که فیگارو در گزارش خود نوشته به نظر می‌رسد این واقعیت در نظر گرفته نشده که راننده خودروی دیانا و همراهش، مست بوده و ماشین آلمانی‌شان هم شرایط مناسبی نداشته است. سرعت رانندگی آنهم در خیابان‌های پاریس بسیار زیاد بوده . از سوی دیگر ورودی تونلی که آنها در آن تصادف کردند، وضعیت خطرناکی داشته است. و اگر یک  پرنسس آن شب در ان ماشین نبود، با شرایطی که موجب این تصادف شد، هیچ کس تئوری توطئه را مطرح نمی‌کرد.

ترامپ در تله افغانستان

افغانستان بار دیگر روز جمعه شاهد عملیاتی انتحاری در یک مسجد در کابل بود که تا لحظه نوشتن این مطلب، آمار کشته‌شدگان آن به ۲۵ نفر رسیده است.

روزنامه لوموند در صفحات پایانی خود با انتشار مطلبی تفسیری با عنوان "دونالد ترامپ در تله افغان" نوشته که "چقدر سخت است بپذیریم که مردانی را از مدت‌ها پیش برای جنگیدن و مردن فرستاده‌ایم، اینکه یک جنگ هیچ‌وقت با پیروزی پایان نمی‌یابد. پذیرفتن اینکه یک جنگ می‌تواند به یک تله، به یک سیکل معیوب تبدیل شود. اینکه یک جنگ بیهوده باشد، بی‌فایده."

لوموند در ادامه نوشته که یکی از دلایلی که دونالد ترامپ هم مثل باراک اوباما به ریاست جمهوری انتخاب شد، وعده او برای پایان حضور نظامی این کشور در کشورهای مثل افغانستان و بازگرداندن سربازان به خانه‌های‌شان بود... اما برنامه ترامپ در این زمینه ارائه شده، "ناواضح" به نظر می‌رسد. استراتژی‌ای که بر پایه سربازان کمتر و البته بدون یک زمانبندی مشخص تدوین شده است.

همچنان که اوباما نیز در ماجرای حضور نظامی و طولانی‌شده آمریکا در افغانستان، "گرفتار" شده بود. همچنان که او هم وعده پایان این جنگ را داده بود و در نهایت به این متقاعد شد که یک استراتژی خروج از میدان جنگ شامل افزایش نیروهای نظامی برای تضعیف دشمن است.