شنبه، روز تازه ای برای "ابراز انزجار کنندگان" اسرائیل

"هومانیته" در تیتر درشت خود می نویسد : فردا روز تازه ای برای ادامه اعتراضات در اسرائیل خواهد بود و همه آنهائی که در جنبشی که همچون در نقاط دیگر جهان نام "ابراز انزجار کنندگان" بر خود گرفته شرکت دارند، بار دیگر به بنیامین نتان یاهو نشان خواهند داد که این جنبش هنوز تواناست. شگفت انگیزتر از همه این که روزنامه "هاآرتص" با پیش کشیدن امکان فروکش تمایل شماری به تظاهرات می نویسد : " ولو این که از شمار تظاهر کنندگان کم شود و رسانه ها هم از پوشش دادن به تظاهرات خود داری کنند، سازمان دهندگان نبایست مأیوس شوند."
"استاو شفیر" یکی از سخنگویان جنبش می گوید نه تنها این جنبش فروکش نخواهد کرد بلکه گسترش هم خواهد یافت و شاهد آن هم 80 اردوگاهی است که در اکثر نقاط کشور بر پا ست. یکی از رهبران دانشجویان هم می گوید : اگر مردم احساس کنند گفتگو با نتان یاهو ممکن نیست و او صمیمانه با آنها برخورد نکرده، ممکن است آتش خشمشان شعله بکشد. هومانیته می افزاید به هر حال روزی نیست که در اسرائیل تظاهرات انجام نگیرد. ازجمله حضور تظاهر کنندگان در برابر در خانه نخست وزیر در روز چهارشنبه است که شعار می دادند "بی بی برو".
در برابر این تظاهرات و استمرار آنها، "آوگیدور لیبرمن" ، وزیر امور خارجه که حزب دست راستی اش ستون اصلی دولت ائتلافی را تشکیل می دهد، می گوید : مشکل شماره یک اسرائیل مسائل اجتماعی نیست بلکه ایران است که می تواند هر لحظه راکتی به قلب "تل آویو" پرتاب کند.
فیگارو می نویسد "نتان یاهو" ناچار است که در برابر گستره بزرگ موج اعتراضات مواضع لیبرال خود را تغییر دهد. چرا که او طی سالهائی که رئیس دولت و سپس وزیر دارائی بود و بار دیگر به ریاست دولت رسید، همواره با خصوصی سازی نقش دولت را کمرنگ تر کرده، از مالیات ثروتمندان وشرکت هاکاسته بودجه کمک های اجتماعی را ناچیز ساخته است. این در حالی است که رشد اسرائیل طی این سالهای بحرانی بسیار خوب بوده اما مانع از افزایش نابرابریهای اجتماعی نشده است. واز این رو به تصویر اسرائیل در جهان که کشور |کیبوتس" ها و یا تقسیم عادلانه ثروت معروف بود خدشه وارد کرده است.
علیرغم مواضعی که بنیامین نتان یاهو برای خشنود کردن تظاهر کنندگان خواهد گرفت، او دیروز اجازه ساختن 1600 خانه در بیت المقدس شرقی را صادر کرد و قراراست به زودی اجازه 2600 واحد مسکونی دیگر را بدهد. کاری که می تواند خشم جامعه بین المللی و حتا آمریکا را برانگیزد که مجتمع سازی در بیت المقدس شرقی یعنی پایتخت آینده مورد نظر فلستطینیان را محکوم کرد.

لیبراسیون در مطلبی که به یمن اختصاص داده از امید به یک دوره گذار صلح آمیز در این کشور سخن می گوید.
لیبراسیون می نویسد گر چه هنوز برای گفتن این که یمن از تنش بیرون آمده زود است اما علی عبداله صالح، رئیس جمهوری این کشور که در عربستان دوران نقاهت خود را می گذراند، شب گذشته گفت طرحی را که کشورهای حوزه خلیج فارس برای برون رفت از بحران تهیه کرده اند می پذیرد. در این طرح تشکیل یک دولت تاز ه با اعضای اپوزیسیون، کناره گیری از قدرت عبداله صالح طی سی روز در ازای تأمین امنیت او و خانواده اش و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری تا 60 روز پس از انجام توافق، پیش بینی شده است.
و در حالی که قرار است اپوزیسیون یک شورای ملی برای دوره گذار در روز 17 اوت معرفی کند، پایتخت از نبود آب و برق رنج می برد و استان آبیان در جنوب شاهد زد وخورد های نظامیان با گروههای اسلام گراست که دیروز 4 قربانی در میان طرفداران برقراری قوانین اسلامی به بار آورد. این بنیادگران اسلامی از پایان ماه مه کنترل اکثر نقاط این شهر را به دست آورده اند و ارتش می خواهد آنها را به بیرون براند.

لوموند در خبری که به افغانستان اختصاص داده در تیتر خود می نویسد : طالبان از پیش شرط خود مبنی بر خروج نیروهای ناتو برای انجام صلح صرف نظر کردند. لوموند می افزاید این تصمیم در روز 28 ژوئیه در سایتی که توسط طالبان اداره می شود منتشر شده اما کسی به آن توجهی ننموده است . به گفته یک دیپلمات غربی طالبان بدین ترتیب راه را برای خروج از بحران هموار می کنند. این منبع می گوید در واقع هدف این پیام آمریکائی ها هستند که طالبان آنها را به عنوان تنها طرف ارزشمند خود به شمار می آورد. به گفته یک منبع دیگر وابسته به سازمان ملل متحد اگر چنین نرمشی باعث شود گفتگو میان طالبان و آمریکائیان برقرار گردد، نه تنها یک پیشرفت بزرگ به شمار می آید بلکه نشان می دهد که طالبان از شم سیاسی خوبی برخوردارند. چون با این کار آنها خواهند توانست موضع حامد کرزأی راکه می خواهد خود را تنها مانع رخنه طالبان معرفی کند، ضعیف کنند.
از این روست که کرزأی خود را به شدت در گیر گفتگوهای پیگیر با آمریکا برای همکاریهای دراز مدت با این کشور و از جمله ایجاد پایگاههای نظامی دائمی برای ارتش آمریکا کرده است. آلمان و انگلستان هم در تماس با نمایندگان طالبان برای سازمان دهی ملاقات سران آنها با آمریکائیان هستند. در حالی که فرانسه گوشه گیری را برگزیده. حال می ماند یک عامل مهم اجتناب ناپذیر دیگر که آن موضع پاکستان است که بخشی از رهبران طالبان را در خاک خود جای داده است.