فرانسه: مناظرۀ تلویزیونی میان نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری- صدای نامزدها

حضور«نامزدهای کوچک»، نامزدهائی که براساس نظرسنجی‌ها، آراء آنان از ۵ در صد در‌نمی گذرد، به این مناظره قوام و اعتبار بخشید و شرکت برابرآنان در این گفتگوی یازده نفره پنجره‌ای به آسمان دموکراسیِ انتخاباتی گشود. مناظرۀ پیشین که در روز ۲۰ مارس تنها با حضور پنج نامزدِ «اصلی» برگزار شده بود، انتقادات بسیاری بدنبال داشت. «نامزدهای کوچک» که بیشتر در تلاش شناساندن خود و یا پیش بردن افکار گاه انقلابی، گاه محافظه کارانۀ خویش بودند، رها از قید لغزش‌های جبران ناپذیر، انتقادات اساسی و لحظات پُر تنش این گفتگو را آفریدند و گاه برخی از نامزد‌های پیشرو را گرفتار لکنت و دشواری کردند.

ناتالی ارتو، نامزد حزب «مبارزۀ کارگری» و فیلیپ پوتو، نامزد «حزبِ نوین ضد سرمایه داری» که در نظرسنجی‌ها کمتر از یک در صد آراء را بدست می آورند، بگفتۀ خود در جستجوی پیروزی نبودند و هدف اصلی آنها اشاعۀ افکار و اندیشه‌های ضد سرمایه‌داری و سخنگوئی «طبقۀ کارگر» بود. «فیلیپ پوتو» تنها نامزدی بود که فرانسوا فیّون و مارین لوپن را به دلیل اتهامات وارده بر آنان آشکارا مورد انتقاد قرار داد. وی گفت: «فیّون، اینجا در برابر من است. یکسره ماجراهای شرم آور و هر چه بیشتر جستجو می‌کنید، به فساد بیشتر و تقلب بیشتر می‌رسید. به ویژه آنکه او همان کسی است که خواستار سیاست سخت‌گیری اقتصادی است، در حالیکه خود از دست بُرد زدن به اموال عمومی ابا ندارد». وی آنگاه رو به مارین لوپن کرد و گفت: «در کنار من لوپن ایستاده است. او هم همان گونه، به اموال عمومی دستبرد می‌زند و توجیه اینست که صندوقی که وی از آن برداشت کرده، اموال فرانسوی نیست، دارائی پارلمان اروپاست. برای کسی که ضد اروپاست، اشکالی ندارد اموال اروپا را به سرقت ببرد! و از آن بدتر اینکه با توسل به مصونیت پارلمانی خود از حضور در برابر بازپرسان امتناع می‌کند و کسی که خود را «ضد نظام» می‌خواند، وقتی به نفع اوست، خود را تحت مصونیت و محافظت همین نظام قرار می‌دهد. ما امّا هنگامی که توسط پلیس احضار می‌شویم، از مصونیّت کارگری برخوردار نیستیم و بنابراین حاضر می‌شویم».

اتحادیۀ اروپا، یورو، حفظ عضویت و یا خروج از آن از جمله موضوعاتّ پُر تنش گفتگوهای شب گذشته بود که نامزدهای ریاست جمهوری را در دو اردوگاه کاملاً رو در رو قرار داد.

نیکلا دوپون اِنیان، که می‌توان او را پس از مارین لوپن در راست‌ترین جایگاه سیاسی قرار داد، علاوه بر رهبر جبهۀ ملّی، امانوئل ماکرون و فرانسوا فیّون را هدف انتقادات و حملات خود قرار داد. او امیدوار است که این چنین بتواند برخی رای دهندگان مردد آنان را به خود جلب کند.

نیکلا دوپون اِنیان، که «حاکمیّت گرا» و مخالف نهادهای اروپائی است، در این زمینه فرانسوا فیّون نخست وزیر پیشین را مورد سرزنش قرار داد. او گفت: «من هرگز به آرمان‌های خود خیانت نکرده‌ام. من هرگز توافق نامه های اتحادیۀ اروپا را که موجب تضعیف فرانسه شده‌اند، نپذیرفتم و هیچیک از آنها را امضاء نکردم. چگونه می توان سخن نخست وزیری را باور داشت که به دنبال همه پرسی سال ٢٠٠٥ در بارۀ اروپا، رایِ فرانسویان را زیر پا گذاشت و از طریق پارلمان توافق نامۀ لیسبون را امضاء کرد؟ این اقدام تجاوز به حاکمیّت مردم بود و من همان هنگام حزب «اتحاد برای یک جنبش مردمی» را ترک کردم، زیرا این اقدام خیانتی بود که مشروعیّت هر پیمانی را از میان بر می داشت». وی آنگاه فرانسوا فیّون را خطاب قرار داد و پرسید: «چگونه می توان شما را باور داشت در حالیکه شما علیرغم رای فرانسویان دست به چنین اقدامی زدید؟ اینکه فرانسویان دو سال بعد نیکلا سرکوزی را به ریاست جمهوری برگزیدند که تصویب این پیمان در برنامۀ او آمده بود توجیه کننده نیست. اگر اطمینان داشتید که فرانسویان خواستار این توافق هستند، چرا آنرا یکبار دیگر به همه پرسی نگذاشتید و از طریق پارلمان به تصویب رساندید؟»
در همین زمیه امانوئل ماکرون بر مارین لوپن رهبر جبهۀ ملّی که وی نیز همۀ مشکلات را از اروپا می بیند و داروی آن را در خروج از نهادهای اروپائی جستجو می‌کند، سخت تاخت و پیشنهادات وی را در افتادن در جنگ توصیف کرد: «آنچه شما، خانم لوپن پیشنهاد می‌کنید، کاهش قدرت خرید فرانسویان است. زیرا پشت کردن به پول واحد اروپا برای کسانی که پس اندازی کرده اند و برای حقوق بگیران حاصلی جز کاهش قدرت خرید در پی ندارد. آنچه شما پیشنهاد می‌کنید، جنگ اقتصادی است. ما نه سوئیس هستیم و نه کرۀ جنوبی. نتیجۀ آنچه شما می‌گوئید تخریب اشتغال است. نوعی ملّی‌گرائی مخرّب. ملّی‌گرائی مفهومی جز جنگ ندارد. من از منطقه ای می‌آیم که گورستان‌های آن پُر از قربانیان جنگ است و هرگز نمی‌خواهم که به آن دوران‌ها باز گردیم». وی مارین لوپن را مستقیماً خطاب قرار داد و گفت: «شما همان دروغ‌هائی را به زبان می آورید که چهل است می‌شنویم و در گذشته از زبان پدر شما می‌شنیدیم».

در بارۀ چگونگی ایجاد اشتغال، هر یک از نامزدها به توضیحات فنی بسیار و ارائه آمار و ارقام چندی رو آوردند. فیلیپ پوتو، نامزد «حزبِ نوین ضد سرمایه داری» امّا راه حل آسان تری ارائه کرد: «در این باره باید نخست به وضعیت امروز توجه کرد. ما حدود شش میلیون بیکار و نیمه بیکار داریم. این وضع نشان دهندۀ رنج بسیار و تشدید مشقّات بسیار در زندگی روزمره است. در برابر آن، ثروت های کلان هر روز بیشتر می‌شود. سال گذشته سود شرکت‌های بزرگ به هفتاد و پنج میلیارد یورو رسید و سهامداران این شرکت‌ها پنجاه و پنج میلیارد یورو به کیسۀ خود ریختند. این چنین میلیاردرهائی داریم که هر روز ثروتمندتر و میلیاردرتر می‌شوند. پس باید پول را همان جائی جستجو کرد که جمع شده است. یعنی از کارفرمایان و سرمایه دارانی گرفت که سال هاست سهم کارگران را به جیب خود می‌ریزند. بنا براین توزیع ثروت باید مورد توجه و عمل قرار گیرد».

فرانسه در دو سال گذشته با پدید ه تروریسم مواجه بوده و مبارزه با افراط گرائی بویژه یکی از موضوعات مورد توجۀ راست افراطی را تشکیل می‌دهد. مارین لوپن در این باره گفت فرانسه به دانشگاه جهادگرایان تبدیل شده است: «‌امروز ما با افراط گرائی اسلامی در خاک خود روبرو هستیم. فرانسه به دانشگاه جهادگرایان بدل شده است. بله، آشکارا بگویم، به دانشگاه جهادگرایان بدل شده است. و شما آقای هامون همواره اینگونه واقعیّات را نفی می‌کنید. می دانم که شما در برابر بنیادگرایان رفتاری بسیار ملاطفت آمیز دارید. این رفتار را در موارد دیگری نیز نظیر هنگامی که همین افراد ورود زنان را به یک قهوه خانه ممنوع کرده بودند، مشاهده کردیم. شما برای آنها عذری تراشیدید. من امّا هیچ توجیهی را در این باره نمی‌پذیرم».

دور نخست انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در روز ٢٣ آوریل و دور دوم آن در روز ٧ ماه مه برگزار می‌شود.