مرگ و پیوند آن با آفرینش های هنری

این باور که مرگ سر آغاز زایش دیگری است، شاید بیش از هر هنر در هنر معماری جلوه داشته باشد. 

از این روست که کانون معماران معاصر ایران، هفته نخست آذرماه را با نام "هفته فیروزه‌ای"، به موضوع "مرگ" که در کانون همه رشته های علوم انسانی و گرایش های هنری قرار دارد، اختصاص داده است.

در این سلسه نشست ها، از دریچه های مختلف به موضوع نگاهی انداخته می شود.
نشست‌های این برنامه به ترتیب عبارتند از:

نشست روز یکشنبه 2 آذر ماه با موضوع "آرامگاه فردوسی و معماری آغاز

الهام رضوی

قرن" با سخنرانی مهندس بیژن شافعی، دوشنبه 3 آذرماه با موضوع "اسطوره‌شناسی مرگ" و با سخنرانی دکتر شروین وکیلی، سه شنبه 4 آذر ماه "تراژدی و مرگ" با سخنرانی دکتر سعید اسدی، چهار شنبه 5 آذر ماه با موضوع "مرگ و چالش‌های آفرینش ساختار در آغاز هزاره جدید" با سخنرانی مهندس محمد محمد زاده، پنج شنبه 6 آذرماه با موضوع "مرگ و خلاقیت" با سخنرانی فریار جواهریان و روز جمعه 7 آذرماه با موضوع "منظر مرگ" و با سخنرانی دکتر کاوه منصوری برگزار می‌شود.

در برنامه راه ابریشم امشب، با الهام رضوی، مدیر کانون معماران، درمورد این نشست ها و علت گزینش مقوله مرگ و با فریار جواهریان، مهندس و آرشیتکت، در مورد مطلبی که عنوان می کند، یعنی "مرگ و خلاقیت" می نشینیم.
در آغاز از الهام رضوی خواستم بگوید این هفته های فیروزه ای که موضوعی هستند از چه رو نام فیروزه ای به خود گرفته اند ؟ سپس از او خواستم بگوید دلیل گزینش موضوع مرگ برای نشست های هفته فیروزه‌ای چه بوده است ؟

علت گزینش "مرگ" به عنوان موضوع نشست ها را از الهام رضوی شنیدیم. در این پیوند از

فریار جواهریان

فریار جواهریان پرسیدم، گرچه مرگ شاید بیش از هر هنر دیگر در هنر معماری جلوه داشته باشد، اما به چه دلیل او موضوع سخنرانی خود را "مرگ وخلاقیت" برگزیده است ؟

نشست ‌های هفته فیروزه‌ای از روز یکشنبه 2 آذر ماه تا روز جمعه 7 آذر ماه، در محل کانون معماران معاصر برگزار می‌شود.

حضور در نشست‌های کانون معماران معاصر رایگان است اما چون سالن ظرفیت محدود دارد اولویت با اعضای کانون معماران معاصر خواهد بود. اما علاقمندان هم می‌توانند برای رزرو و با کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن‌های 88075268 و 88093255 و 88364974 تماس بگیرند.

امیر رضا کوهستانی و "سالگشتگی" در پاریس

در روزهای 24، 26، 28 و 30 نوامبر، امیر رضا کوهستانی، کارگردان مهم تآتر مدرن ایران، همراه با گروهش، گروه تآتر مهر، با نمایش "سالگشتگی" به صحنه تآتر "باستیل" باز می گردد.

طبق سبک همیشگی خود، امیر رضا کوهستانی، تخیل تماشاگر را به شدت به کار وامی دارد. بدین معنا که هنرپیشگان بدون حرکت و دکور، تنها با جملاتی کوتاه، تماشاگر را وارد دنیای خویش می کنند. و این سبک به گونه ای تبدیل به مارک آثار او شده است.

این نمایش که به زبان فارسی است، بالا نویس فرانسه دارد.

گروه تآتر مهر، به سرپرستی امیر رضا کوهستانی، برای نخستین بار نیست که در صحنه های تآتر پاریس و اروپا نمایش های خود را به روی صحنه می برد. این گروه همچنین نمایش "ایوانف" را، پیش ازرسیدن به پاریس، در هلند به روی صحنه آورده بود.

گفتنی است که "امیر رضا کوهستانی" از نادر کارگردانان تأتر است که این چنین در اروپا به موفقیت دست یافته و نمایش آثارش برای علاقمندان به تآتر، یک رویداد به شمار می آید.

امیر رضا کوهستانی از آن کارگردانانی است که به گفته خود غریزی کار می کند. او می گوید چون مهندسی صنایع خوانده بود و نهایتا پیش از "رقص روی لیوان‌ها"، نمایشی که در بسیاری از کشورها نشان داده شد، 8 تا کار تئاتر دیده بوده که 4 تای آن در شیراز بوده، به این دلیل کاملا غریزی رفتار می‌کرده و به این فکر نمی کرده که چرا باید بازیگرها بلند نشوند و باید بنشینند. منتقدها او را آگاه کردند و سپس امیر رضا کوهستانی گرچه به شماری نکات آگاه شد اما تصمیم گرفت در برابر بخش آگاهانه، با پیش گرفتن تکنیکی، مقاومت کندتا این غریزه تا حدودی حفظ شود.
http://vimeo.com/88653070

Théâtre de la Bastille
76 rue de la Roquette 75011 Paris
01 43 57 42 14

"شهر از دیدگاه شاعرانه" در پاریس

به دنباله برنامه‌هائی که توسط انجمن "شهر ازدیدگاه شاعرانه" برگزار شد و‌ زاده گفت‌و‌گو‌ها، مقایسه‌ها، خاطرات، شباهت‌ها وبی‌شباهتی‌های دو شهر تهران و آتن، میان "سرور کسمائی"- نویسنده ایرانی تبار و "آن دیمیتریادیس"، کارگردان یونانی تبار بودند ، در روز 3 دسامبر، زیر عنوان "مرز در دوران شبکه های اجتماعی چه معنائی پیدا می کند ؟" رشته سخن را به "برنار استیگر"، فلسفه دان می دهد که تحولات دوران ما را در پیوند با تکنولوژیهای مدرن مطالعه کرده است. همچنین در پاسخ به شعر محمد درویش، شاعر فلسطینی، که می گفت: ارزش یک مرد بدون مرز، بدون پرچم و بدون آدرس چقدر است "رشته کلام به چند مهاجر یونانی، آلبانیائی، ایرانی و کرد داده میشود که یک روزی کوهها، رودخانه ها و پست های مرزی را پشت سر گذاشتند و به جای یافتن پاسخی برای خود با پرسش چند هویتی روبرو شدند.
آدرس محل برگزاری :

SGDL – Hôtel de Massa
38- Rue de Faubourg-Saint-Jacques
75014 Paris

"فرصت طلب ها"، معرف سینمای ایتالیا برای اسکار و وضع سینمای ایتالیا در نگاهی به فستیوال فیلم شهر تورینو

فیلم "فرصت طلب ها"، ساخته "پائولو ویرزی"، کارگردان ایتالیائی که در آن "والریا برونی تدشی"، هنرپیشه و کارگردان ایتالیائی- فرانسوی، نقش همسر یک مرد پولدار را ایفا می کند که به نجات یک تآتر می شتابد، طبقه ای از ایتالیائی ها را نشان می دهد که در همه دنیا وجود دارند.

این فیلم که برداشتی است از یک رمان بسیار پر فروش آمریکائی به نام "سرمایه انسانی" ، دو خانواده کاملأ مختلف را نشان می دهد که یک هدف مشترک را دنبال می کنند و آنهم سرمایه گذاری روی ورشکستگی کشورشان برای ثروتمند شدن است.

"والری برونی تدشی" که بسیار خوب در نقش زنی فرو می رود که جز همسر یک مرد پولدار بودن، چندان وجودی در زندگی ندارد، در مورد این فیلم می گوید که رویای برولوسکونی شدن در سر شخصیت های این فیلم، همچون در سر بیشتر ایتالیائی ها، موج می زند.

این فیلم همچنین جو کتابهای "بالزاک" و از جمله "پدر گوریو" را به یاد می آورد که می گفت: "پول زندگی است.

این فیلم گر چه بر پایه یک داستان و طبقه ای از آمریکائیان است اما به خوبی معرف طبقات "فرصت طلب" در جهان می شود. انسانهائی که ظاهری زیبا دارند اما به محض نزدیک شدن به آنان، سیاهی درونشان دیده می شود. انسانهائی در نهایت تنها و نه چندان خوشبخت. انسانهائی که می ترسند و از کمبود عشق رنج می برند.

جالب اینجاست که نام شخصیت سرخورده فیلم، یعنی همسر مرد پولدار، "کارلا برناشی" هست و می دانیم که "والری برونی تدشی" خواهر "کارلا برونی"، خواننده و همسر نیکلا سارکوزی، رئیس جمهوری پیشین فرانسه است.
اما ظاهرا گزینش این نام تصادفی بوده است.

از پائولو ویرزی سخن رفت. در ابتکاری تازه فستیوال بین المللی فیلم تورینو، به ریاست "آمانوئلا مارتینی"، امسال او را به عنوان "کارگردان میهمان" یا "مدیر میهمان" برگزیده است. که منظور برگزیدن فیلم های مورد علاقه اش برای فستیوال است.

دو فیلم ایرانی در فستیوال بین المللی فیلم های نخست و دوم کارگردانان در شهر "تورینو"

گر چه فستیوال بین المللی شهر تورینو، که به فیلم های نخست و دوم کارگردانان اختصاص دارد، همچنان سینمای ایران را نادیده می گیرد، امسال در بخش مسابقه ای مستند خود، فیلم "زندگی شاید"، ساخته مانیا اکبری و "مارک کازنینز" و برای مجموعه موضوعی خود، "ایرانی"، ساخته مهران تمدن را برگزیده است.

موضوعی بدین معنا که این فستیوال از سال گذشته تصمیم به ایجاد فضائی برای تعمق پیرامون یک مبحث خاص به وجود آورده که امسال 5 فیلم مستند این بخش ثانوی با "مفهوم دمکراسی" برگزیده شده اند.

گردانندگان می گویند این پنج فیلم را به این دلیل برگزیده اند تا بتوانند پیرامون مفهومی که دائم در جنب وجوش است، بحث بیافرینند.

بحث بر سر لائیسته، پوشش و آواز زن با چند روحانی، محور اصلی فیلم مستند "ایرانی"، ساخته "مهران تمدن" را می سازد که بسیار مناسب این بخش است.

در واقع فیلم این پرسش را مطرح می کند که: چه حقی یک ایرانی لائیک می‌تواند داشته باشد؟

ویژگی دیگر آن در این است که فیلم در یک چهاردیواری می گذرد و با گرد آوردن همه مخاطبین و هم زیستی زیر یک سقف به مدت دو روز، فضای مناسب تری برای ابراز عقیده و بحث و چالش به وجود می آورد. دیگر این که هم درش طنز بسیار وجود دارد که این طنز امکان می دهد، علیرغم به وجود آمدن حالت "چار دیواری بسته"- رمان "ژان پل سارتر"، دردناک نمی شود و بیننده از آن لذت می برد. البته باید گفت که این گرد هم آئی، ثمره سه سال کار و جلب موافقت این چهارنفری است که حاضر به همکاری شده اند.

"یورش به دمکراسی : مداخله"، ساخته "رمولاد کارمکار" از آلمان ، "نزدیک شدن به فیل" ساخته "آماندا وایلدر، از آمریکا، "کی (چه کسی)"، ساخته "دانیله گالیانونه" از ایتالیا و "محتوا" یا "معنا"، ساخته "پاول کاستو ماروف"، " الکساندر راستورگیف" و "الکسی پیوو واروف" از روسیه و اوکرائین فیلم های برگزیده این بخش هستند.

و اما فیلم مستند "زندگی شاید"، ساخته "مانیا اکبری"، کارگردان و هنرمند ایرانی و "مارک کازینز"، کارگردان و نویسنده اهل ایرلند شمالی، فیلمی است بسیار شخصی که در ان این دو کارگردان احساسات، برداشتها و دید هنری-اجتماعی خود را به شکل نامه نگاریهای تصویری بیان می کنند.

این فیلم گرچه به تجربه عباس کیارستمی و "ویکتور اریسه" اسپانیولی بی شباهت نیست که آنها نیز به دادوستد نامه های تصویری پرداخته بودند، اما بیشتر تکیه ای است بر بدن و به ویژه بدن زخم دیده از بیماری. بدن زنی که از نگاه دیگران نمی ترسد.

مانیا اکبری، همانگونه که درفیلم دیگرش، 4+10 ، بیماری خود را در محور فیلم ومخاطب قرار داده بود، این بار فرا تر می رود و برهنه تر و بی پروا تر آن را می کاود. به گفته وی بدنش می شود قلمش. جغرافیا و فرهنگ نیز بستر آن را می سازند.
غربت، هویت وبدن بستر اصلی "زندگی شاید" را می سازند که از تجربه مانیا اکبری برگرفته شده اند که خود را طرد شده از سوی همه، اعم از خانواده، مدرسه، مردم و میهنش، به دلیل غیر متعارف بودن، می داند. احساسی که حاصل آن سر در آوردن از غربت است.

باید افزود که مانیا اکبری در روزهای 12 و 13 دسامبر، به مناسبت نمایش دو فیلم، 4+10 و "تن" در سینما " نوول اودئون" ونیز معرفی کتابش "چادر سیاه مادرم" در پاریس خواهد بود.

LE NOUVEL ODÉON
6 rue de l'Ecole de Médecine
75006 PARIS

گفتنی است که هفت سال پیش، "نانی مورتی" ، که نسبت به سینمای مستند بی تفاوت نبود، بخش تازه ای را به فستیوال روها ارائه کرد که "وضعیت جهان" نام گرفت. در این بخش فیلم هائی با دلمشغولی هائی در ارتباط با مسائل مختلف اجتماعی و سیاسی نشان داده شد. البته فستیوال تورینو در گذشته نیز توجه خاصی به فیلم های مستند داشت، اما آن ها را تنها در بخش سینمای مستند ایتالیا یا "ایتالیا دوک" نشان می داد. در حالی که از دوران "نانی مورتی" این بخش به فیلم های بین المللی گسترده شده است.

باز گردیم به بی مهری سالهای اخیر به فیلم های جوانان ایرانی که به گفته "آلبرتو باربرا"، رئیس کنونی فستیوال ونیز، می روند نسل تازه ای را از سینماگران ایران به دنیا ارائه کنند.

این سخنان از زبان "آلبرتو باربرا"، رئیس کنونی فستیوال ونیز، تعجبی ندارد چون به هنگامی که او رئیس فستیوال فیلم تورینو بود، که در آن زمان "سینمای جوان" نام داشت، به سینمای ایران جای ویژه ای در این فستیوال داده بود. این سنت در زمان "استفانو د لا کاسا"، همکار "باربرا" نیز ادامه یافت و کم کم با رسیدن روسای دیگر رنگ باخت.
حتا در دوره دوساله ریاست "نانی مورتی"، کارگردان بنام ایتالیائی و یکی از هواداران سر سخت "عباس کیارستمی"، که روح تازه ای به فستیوال تورینو بخشید، هم به این سینما پشت شد و "جانی آملیو"، کارگردان دیگر، نیز در دوران ریاست خود چندان این طلسم را نشکست.

در پی این سینماگران، نوبت به دو نفر دیگر رسید و از امسال ریاست جشنواره به نفر دوم پیشین آن، خانم "امانوئلا مارتینی" سپرده شده که از هفت سال پیش از نزدیک همه این فعالیت ها را دنبال می کرده است.

"

امانوئلا مارتینی" در مورد این که آیا تحولی در فستیوال ایجاد خواهد کرد ویا به خط گذشته ادامه خواهد داد ؟ می گوید : بخش های کنونی رضایت بخش هستند و می افزاید که مشکل فستیوال کاسته شدن از بودجه آن و حذف سه سالن سینما در لحظات آخر از فهرست مکان های اکران بوده است.

او در پاسخ به این پرسش که چرا او نیز به سینمای ایران توجهی نکرده ؟ می گوید بسیار علاقمند بوده و "آلبرتو باربرا" هم در این مورد با وی صحبت کرده است. او می افزاید که تعداد بسیار کمی فیلم از ایران به دستش رسیده که چندان مناسب نبوده اند. "امانوئلا مارتینی" علت نبود اشتیاق ایرانیان به شرکت در فستیوال فیلم تورینو را در نزدیکی برگزاری فستیوال "روتردام" می داند که پر اهمیت تر از فستیوال شهر تورینوست. در حالی که شمار تهیه کنندگان و کسانی که برای کشف استعداد های تازه به فستیوال "تورینو" می آیند کم نیست.

امسال نیز به مدت سه روز پروژه هائی که طی سال گذشته در این لابراتوار پرورش پیدا کرده اند مطرح شدند. در این روزها بیش از صد تن از حرفه ای های سینما و از جمله شماری از تصمیم گیران مهم در زمینه سینما از سراسر جهان در این برنامه شرکت کردند.

هیات داوران امسال به ریاست "آلبرتو باربرا"، که ریاست موزه بسیار جالب سینما در شهر تورینو را نیز بر عهده داشت، به بررسی 9 پروژه نیازمند توافق تهیه مشترک ، پرداختند و به سه فیلم، در مجموع مبلغ 160.000 یورو جایزه تهیه اعطاء کردند. برندگان امسال عبارت بودند از "کیرستن تان" از سنگاپور، "ناتالیا گارجولا" از آرژانتین و "جان ترن گوو" از آفریقای جنوبی.

جایزه بین المللی "آرته سینمای فرانسه" برای سناریو، به مبلغ 6000 یورو، به طرح "فی ین تروش" از بلژیک داده شد.

TorinoFilmLab
Via Cagliari 42
10153 Torino - Italy
Tel: [phone]

از این رو شاید بد نباشد فیلم سازان جوان ایرانی به فکر فرستادن فیلمشان به این فستیوال باشند تا افق های بیشتری را برایشان باز کند. به ویژه این که عمر یک فیلم برای شرکت درفستیوال ها کوتاه است و چنانچه بیشتر از یک سال از زمان ساختش بگذرد، دیگر فستیوال مهمی نخواهد توانست آن را نشان دهد. از سوی دیگر، گر چه همه فیلم اولی ها دلشان می خواهد در فستیوال های بزرگ و در بخش های مهم آنها شرکت داده شوند، اما یک فیلم خوب بسیار زود مطرح می شود و نگاهها را به سوی آفریننده اش می کشاند.

از7 سال پیش همچنین "لابراتوارفیلم تورینو" به وجود آمده که هدفش کمک به تهیه پروژه فیلم هائی است که پذیرفته می شوند. این فیلم ها پس از ساخته شدن در فستیوال به نمایش در می آیند و یک هیات داوری به بهترین آنها جایزه می دهد.
یکی دیگر از ویژگیهای فستیوال فیلم تورینو این است که شرکت کنندگان در فستیوال می توانند به وسیله تلفن همراه، نظر خود را نسبت به فیلم های مسابقه ای بیان کنند و آراء تازه شده را هم مدام دریافت نمایند. از این رو فیلمی که در پایان روز بیشترین آرا را به خود اختصاص دهد، در فهرستی قرار داده می شودو در پایان فستیوال فیلمی که بیشترین آراء را از آن خود کرده برنده تماشاگران اعلام شود.

نمایشگاه نقاشی های علی جمشیدی

از روز 3 دسامبر، در محل "ویادوک دز ار" ، در گالری "89"، شماری از نقاشی های "علی جمشیدی" به نمایش گذاشته می شود که در سالهای اخیر او را به عنوان مدیر گالری "شمس" در تهران می شناختیم و به کمک وی نمایشگاههائی در پاریس از کار هنرمندان ایرانی برگزار شده بود.

او که پیش تر چند نمایشگاه فردی و جمعی در تهران، دوبی و پاریس داشته، نقاشی، مینیاتور وطرح فرش را نزد استادان مختلف آموخته است.

علی جمشیدی در آثار ارائه شده خود به جستجوی گذشته ای نه چندان دور با نگاهی تازه می رود.

galerie 89 (tous les jours: lundi-dimanche 11h-19h)
89 Avenue de Daumesnil, diaduc des Arts, 75012 Paris

کشف آثار با ارزش تاریخی در ایران

20

شیئ باارزش تاریخی در ایلام، آثار دوران اشکانی اطراف سد مشمپا و کشف ظروف باستانی متعلق به هزاره اول قبل از میلاد در "باشت"

اشیاء تاریخی ایلام
مدیرکل اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ایلام، عبدالمالک شنبه زاده، از کشف 20 شیئ با ارزش تاریخی در ایلام خبر داد.

به گزارش ایلنا، ماموران انتظامی هنگام بازرسی از درون خانه شخصی که اشیاء باارزش فرهنگی - تاریخی در خانه خود نگهداری می‌کرد، این اشیأ ارزشمند تاریخی را کشف کرده او را دستگیر نمودند.

مدیر کل اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ایلام می گوید: ارزش بالای اشیاء توسط کارشناس باستان شناسی اداره ایلام تأیید شده است.

عبدالمالک شنبه زاده می افزاید: "این اشیاء مربوط به ادوار مختلف تاریخی و اسلامی بوده که در آن 12 ابزار (تیغه سنگی) مربوط به 6000 سال هزار پیش از میلاد، بشقاب مفرغی مربوط به هزاره دوم پیش از میلاد، زنگوله برنجی و چهار عدد ظروف سفالی مربوط به هزاره دوم پیش از میلاد، یک هاون سنگی مربوط به هزاره ششم پیش از میلاد و یک ظرف سفالی مربوط به دوره اسلامی به چشم می‌خورد

کشف آثار دوران اشکانی پیرامون سد مشمپا

باز هم خبرگزاری ایلنا خبر می دهد که بررسی های باستان شناسی پیرامون سد «مشمپا» از وجود آثار متعلق به دوران تاریخی و به خصوص اشکانی و اسلامی در این منطقه حکایت می‌کند و از قول لیلا خسروی، باستان شناس و مجری طرح پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، می نویسد : بررسی باستان شناختی سد مشمپا به صورت پیمایشی فشرده و نمونه برداری سطحی به صورت اتفاقی انجام شد ه است.

نتیجه بررسی انجام شده، شناسایی و ثبت مجموعه ای متشکل از آثار باستانی مهمی شامل محوطه‌ها، تپه‌ها، گورستان‌ها و آثار معماری بوده است.

لیلا خسروی می افزاید: باتوجه به در نظر گرفتن حریم آب دریاچه و میزان خسارت رطوبت آب به آثار فرهنگی - تاریخی کل منطقه تا ارتفاع 1300 متر از سطح دریا مورد بررسی و شناسایی دقیق و سیستماتیک قرارگرفت و تمام آثار موجود در این ناحیه از زنجان، حتی در صعب العبور ترین نقاط منطقه شناسایی، ثبت و مستند سازی شده است. اما نتیجه بررسی انجام شده، شناسایی و ثبت مجموعه ای متشکل از آثار باستانی مهمی که شامل محوطه ها، تپه ها، گورستان ها و آثار معماری بود نشان می دهد که تعداد 35 مورد از آنها در معرض خطر قراردارند."

این باستان شناس می گوید: آثار شناسایی شده در نقاط مختلف شامل دشت های کوچک میان کوهی، کنار رودخانه قزل اوزن و نهرهای فصلی، دامنه کوه ها، داخل تنگه‌ها و روی تپه ماهورهای مرتفع قرار داشتند.

او بیشتر آثار را متعلق به دوران تاریخی به خصوص اشکانی و اسلامی دانست و افزود: استقرارهای این دوران اغلب روستاهای کوچکی بودند که در نزدیکی رودخانه ها، چشمه ها و رودخانه ‌ های فصلی قرارداشتند.

بر این اساس،‌ گونه های سفالی شناسایی شده نیز بیشتر تحت تاثیر سنت سفالگری حوزه فرهنگی غرب ایران است که نیاز به مطالعات بیشتر و عمیق تری در این زمینه دارد.

لیلا خسروی می افزاید: "این ناحیه از ایران یکی از مناطق ناشناخته از نظر مطالعات باستان شناسی است. اما فرصت مناسبی برای مطالعت دوران تاریخی،شناسایی تمام آثار فرهنگی - تاریخی موجود در این بخش از زنجان، تهیه نفشه باستان شناسی منطقه، مطالعه وضعیت استقرارهای موجود و مشخص کردن ارتباط آنها با یکدیگر، گاه نگاری دقیق محوطه های مکشوفه، مطالعه الگوهای استقراری و تاثیرات زیست بوم بر شکل گیری آنها، مطالعه، توصیف و طبقه بندی تحلیلی سفال های دوران تاریخی به ویژه اشکانی در این منطقه فراهم آمد که نتایج بسیار چشم گیرعلمی نیز به دنبال داشت."

ساختگاه سد مشمپا در حدود 60 کیلومتری جنوب میانه و 5 کیلومتری جنوب غربی روستای مشمپا که بر روی رودخانه قزل اوزن قراردارد، بخشی از حوضه آبریز رودخانه قزل اوزن است.

این رودخانه از ارتفاعات پوشیده از برف چهل چشمه کردستان سرچشمه گرفته و در طول مسیر نسبتا طولانی خود، شاخه های بزرگ و کوچک فراوانی که از کوه های کردستان، همدان، زنجان، اردبیل و آذربایجان سرچشمه می گیرند را دریافت می کند.

کشف ظروف باستانی متعلق به هزاره اول قبل از میلاد در "باشت"

‌

خبرگزاری ایسنا از قول، محمود باقری، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری کهگیلویه و بویراحمد، از کشف ظروف باستانی مربوط به هزاره اول قبل از میلاد در شهرستان باشت خبر داد.

محمود باقری گفت: این ظروف باستانی در هنگام کندن قبری در یکی از قبرستان‌های شهرستان باشت کشف شده است.
یکی از این ظروف به صورت آشپزخانه‌ای و دیگری کاسه‌ای با تزئین ته دکمه‌ای است.

این ظروف به شکل خمره‌ای و به رنگ نارنجی است و کارشناسان قدمت این ظروف را مربوط به هزاره اول پیش از میلاد می‌دانند. هم‌اکنون کارشناسان در حال بررسی جزئیات این مکان باستانی هستند.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری کهگیلویه و بویراحمد همچنین به در دستور کار قرار داشتن پرونده ثبت ملی 10 اثر تاریخی کهگیلویه و بویراحمد اشاره کرد.

او افزود : پرونده دو اثر تاریخی شامل نقش برجسته تنگ سولک بهمئی و بافت تاریخی بلاد شاپوردهدشت نیز برای ثبت جهانی ارسال شده است که با ثبت این آثار زمینه برای ثبت جهانی سایر آثار تاریخی نیز فراهم می شود..
به گفته محمود باقری : کاوش دو سایت تاریخی تپه "دهوه" در گچساران برای کمک به مورخان و شناسایی گذشته این منطقه در برنامه قرار دارد. 13 محوطه تاریخی استان تعیین حریم خواهند شد و تعیین حریم قله های تاریخی استان شامل قلعه دیشموک، ملاقباد، آرو و سایر قلعه های تاریخی نیز در دست اقدام است..

کنسرت جاز ایرانی گروه "7 جان"

"آرشید آذرین"، پیانیست ایرانی ساکن فرانسه، و گروه سه نفره اش "7 جان" ، در روز 7 دسامبر در محل بنام موسیقی جاز در پاریس، "نیو مورنینگ" کنسرتی از موسیقی جاز اجرا می کند که با رنگ و بوی موسیقی ایرانی در هم آمیخته شده است.

گروه "7 جان" که نامش از منطق الطیر عطار گرفته شده است، شامل خود وی، حبیب مفتاح بوشهری، نوازنده بسیار خوب سازهای کوبه ای و "هروه راتولد"، نوازنده کنترباس، می شود.

در بخش نخست این برنامه، شهرام غلامی، نوازنده عود به همراهی حبیب مفتاح بوشهری، به اجرای موسیقی معاصر ایرانی می پردازند و آلبوم خود "یل" را معرفی می کنند.

گفتنی است که آرشید آذرین پزشک است و در روز به عنوان متخصص رادیولوژی قلب و اعصاب کار می کند و با فرا رسیدن شب، با پیانو قطعات ساخته خود را می نوازد.

قطعاتی که گرچه امتزاجی از موسیقی جاز و موسیقی معاصر هستند، گاه نیز رنگ و بوئی ایرانی پیدا می کنند
او پیش تر صفحه ای به نام "پرژن اسکچیز" یا (قطعات ایرانی)، را راهی بازار کرده بود که به ساخته های خود وی اختصاص داشت.

آرشید آذرین که نواختن پیانو را در نه سالگی در تهران به کمک "رومانو در آبراهامیان" و نیز "اقدس پورتراب" آغاز کرد، پیانوی کلاسیک را به دلیل علاقمندی به موسیقی جاز، با پیانوی جاز عوض کرد. او هم زمان با آموختن علم پزشکی، با گروهای مختلف متشکل از دانشجویان پزشکی، کنسرتهائی را در دانشکده خود و سپس در کلوب های جاز کوچه "لومبار" پاریس، که از سالها پیش به دلیل وجود کلوب های جاز به عنوان کوچه جاز معروف شده، به دادن کنسرت پرداخت.

آرشد آذرین درسالهای 90 سفرهائی به ایران انجام داد و در آنجا با موزیسین هائی آشنا شد که در میانشان چندان شیفتگان موسیقی جاز دیده نمی شد وتلاش کرد علاقمندی به این موسیقی را در شهری به وجود آورد که چندان جائی به این موسیقی نمی دهد. این تلاش کم کم به داد وستد های موسیقیائی و اجرای کنسرتهائی با موزیسین های نسل جوان ایرانی در پاریس و، نیویورک و تهران انجامید.

آرشید آذرین که گروهای مختلفی را طی سالهای اخیر بر پا کرده، در سال 2013 ، طرحی را به نام "قطعات ایرانی برای 3 " را به وجود آورد که هدفش نواختن موسیقی جاز و آمیختن آن با ملودیهای ایرانی ونیز استفاده از ریتم های آفریقائی-ایرانی توسط سه موزیسین بود که نامشان پیش تر برده شد.

همچنین ما حبیب مفتاح بوشهری، نوازنده بسیار خوب سازهای کوبه ای را هم زمان با سعید شنبه زاده، نی انبان نواز و معرف موسیقی بوشهر، در کنسرتهای موسیقی بوشهری این دو، کشف کرده بودیم.

New Morning
7/9 Rue des Petites Écuries - 75010 Paris
Metro Bonne Nouvelle ou Château d'eau