شیطان در تخیل جمعی هنرمندان

فصل اول کتاب با عنوان «شیطان در تخیل جمعی» می‌خوانیم که هرچقدر در غرب مدرن، علاقه و توجه به مسایل مرموز، ماورایی و نادیدنی بی پرده باشد، شیطان و جن همچنان در تخیل آنها حضور دارد. کافی‌ست جست‌وجوی ساده‌ای در بخش عکس‌های گوگل انجام دهید، تا ببینید چقدر تصاویر شیطانی برای‌تان ظاهر می‌شود.

شیطان که در واقع موضوع بحث دین‌شناسان و روانکاوان بوده است، هرچند اکنون نسبت به گذشته در آثار هنرمندان و نویسندگان، کمتر دیده می‌شود اما همچنان جایگاه خود را به ویژه در سینما، تبلیغات، بازی‌های ویدیویی و ادبیات عامه، تصاویر متحرک، آگهی‌ها و همچنان قاب‌های سی‌دی حفظ کرده است و معمولا خود را با رنگ قرمز نشان می‌دهد.

در بخشی از کتاب با یادآوری تصویر شیطان در فرهنگ‌های مختلف، درباره شیطان نزد ادیان ابراهیمی نیز می‌خوانیم که « در سنت مسیحی- یهودی، ماجرای سقوط لوسیفر، از برخی بخش‌های عهد عتیق می‌آید. در واقع بر اساس آنچه در عهد عتیق آمده، سقوط آدم و حوا به دلیل وسوسه لوسیفر که همان فرشته یاغی بوده، صورت گرفت. در اسلام نیز، ابلیس که نزدیک‌ترین موجود به خداوند بوده، علیه او شورش می‌کند. دلیل آن هم این بوده که شیطان از آتش است و حاضر به سجده در برابر آدم که از گل ساخته شده، نمی‌شود و به همین دلیل از بهشت رانده می‌شود.»

همچنین در این کتاب آمده که داستان‌های دینی، تفسیر‌های مختلفی از این داستان می‌دهند. منصور حلاج، در این سرپیچی شیطان، در واقع نپذیرفتن خدایان دیگر جز الله را می‌بیند و آن را نوعی یکتاپرستی می‌خواند.

کتاب «دوزخی» در واقعی بررسی نگاه هنرمندان در طی تاریخ و در فرهنگ‌های مختلف به شیطان بوده است.

«دیمیتریو پاپارونی» نویسنده کتاب که منتقد هنری و ناشر است، سالها تاریخ هنر مدرن را تدریس کرده است.

او درباره دلیل شکل‌گیری این کتاب می‌گوید که هرچند هر اثری، ماجرای خودش را دارد و حتی ممکن است نتیجه وسواس نویسنده آن یا حاصل یک دیدار ساده و اتفاقی باشد. همچنان که یک دیدار کاملا تصادفی در شب دوم فوریه ۲۰۱۶ در میلان میان نویسنده و بالتازار پاگانی، منتقد هنری و روزنامه‌نگار ایتالیایی در یک نمایشگاه است. دیدار و گفت‌وگویی که میان این دو و درست مقابل تابلوی لوسیفر در این نمایشگاه صورت گرفت و زمینه‌ساز گردآوری این اثر شد.

ونیز نقاشان و نویسندگان

«ونیز نقاشان و نویسندگان» نیز اثر قابل توجه دیگری است که شهر ونیز را از نگاه این دو گروه نشان می‌دهد.

کتاب که شامل فصول «گردشی در ونیز هنرمندان، ونیز بی‌سر و صدا، مارپیچ ونیزی، ونیز رمانتیک، شب‌های ونیز، و ونیز در یک نگاه» است.

بسیاری از بزرگان هنر نقاشی و همچنین نویسندگان، ونیز را در آثار خود نمایش داده‌اند. از کلیسای سن- مارک تا پل سوپیر، از قصر سگ‌ها تا کانال بزرگ، نقطه نقطه ونیز را می‌توان در آثار هنری مشاهده کرد.

آنچه گردآورنده این کتاب انجام داده، جمع‌اوری این آثار در یک مجموعه است. در واقع این کتاب برای نخستین بار یک  آنتولوژی تصویری از بازتاب ونیز در آثار هنری در قرن هجده تا امروز ارايه می‌دهد.

در این کتاب می‌توان به جز بخش‌هایی از آثار ادبی که درباره نقاط مختلف ونیز است، همچنین تابلوهای هنرمندان بزرگ از ونیز را هم مشاهده کرد.

تابلوهایی از هنرمندانی چون داووینچی و مونه و جیاکومتی

بخشی از این کتاب هم به آثار هنرمندان مکتب ونیز می‌پردازد. مکتبی که در اواخر قرن پانزدهم میلادی رایج بوده و بزرگان آن جووانی و جنتیله بلینی بوده‌اند. نقاشان این مکتب، برخلاف شیوه منریستی حاکم بر سایر نقاط ایتالیا، کاربست رنگ را بر خط، مقدم می‌دانستند و آثارشان تاثیر مشهودی بر پیشبرد نقاشی غرب در سالیان بعد گذاشت. از بزرگان این مکتب هم می‌توان به جورجونه، تیسین، تینتورتو، پایولو ورونز و یاکوپو باسانو اشاره کرد.