وزارت ارشاد: خطوط قرمزی که اشخاص و احزاب برای ما تعیین می کنند هیچ اعتباری ندارد

حسین نوش‌آبادی، سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امروز در جمع خبرنگاران از فعالیت های این وزارت خانه گزارش داد و اظهار امیدواری کرد که اینک با تصویب شدن قانون "حق مالکیت فکری" در مجلس، این قانون هر چه سریع تر در اختیار دولت قرار گیرد تا بتوان آنرا "بعنوان هدیه ای برای نویسندگان" اجرائی کرد.

نوش‌آبادی در رابطه با سرنوشت رمان "زوال کلنل" نوشته محمود دولت آبادی اطمینان داد که فقدان مجوز برای این کتاب ربطی به نویسنده اش ندارد. او گفت "نگاه ما به اشخاص نیست بلکه برای صدور مجوز، نگاه ما تنها به محتوای اثر است. این رمان به دلیل نواقص محتوائی که وجود دارد تا کنون موفق به دریافت مجوز نشر نشده است. البته سخنگوی دولت هیچ توضیحی درباره این "نواقص" نداد. او اضافه کرد کتاب هائی که مشکل دارند با بخشی از آن مخالفیم اما با کل کتاب نه.

نوش‌آبادی ضمن اعلام این خبر که تا کنون به 65 هزار عنوان کتاب مجوز داده شده است که سی و پنج هزار عنوان آنها جدید است، مدعی شد که "کتاب‌هائی که مجوز نگرفته اند از تعداد انگشتان دست هم کمتر است."

سخنگوی وزارت ارشاد در مورد فعالیت های سینمائی به حدود 100 فیلمی که ساخته شده اند اشاره کرد و گفت که "فقط 10 فیلم موفق به دریافت مجوز نشده اند."

نوش‌آبادی توضیح داد که از بین فیلم های بدون مجوز تنها دو فیلم است که سوژه رسانه ها شده است. او درباره فیلم "عصبانی نیستم" که در هفته ها ی اخیر سوژه رسانه ها بوده است اطمینان داد که عدم اکران کنونی فیلم به معنای توقف کلی آن نیست. او اضافه کرد که نویسنده و کارگردان فیلم هم قبول کرده اند که اصلاحاتی انجام دهند.

این در حالی است که فیلم عصبانی نیستم که در جشنواره فجر تا مرحله جایزه گرفتن هم پیش رفته بود بااجبار نیروهای نامرئی فشار، از مسابقات کنار گذاشته شد. هم اکنون نیز مدتی است که اکران شدن آن توسط نمایندگان دو کمیسیون اصل نود و فرهنگی مجلس بارها مورد اعتراض قرار گرفته و آنها توانسته اند، علیرغم اظهار نظرهای مکرر مقامات ارشاد از جمله شخص وزیر درباره بی عیب و نقص بودن این فیلم، از اکران شدن آن جلوگیری کنند.

رضا درمیشیان کارگردان جوان این فیلم امروز با انتشار اطلاعیه ای تصریح کرد که فیلمش را با "عشق به ایران" و برای "مردم نازنین ایران" ساخته است. او می نویسد این فیلم را باید فیلم عاشقانه ای دانست که "اجتماعی" بود، هست و خواهد ماند.

به‌روایت رضا درمیشیان "سکوت و تحمل و مدارای" او نتوانست در کشاکش میان تدبیر مداران و سیاست پیشه‌گان به نتیجه ای منجر شود. او در این نامه کوتاه نتیجه گرفته است که "حکایت تلخ سینمای مستقل و بی پناه و یتیم همین است".