چگونه جمهوری خواهان آمریکا اعصابشان از دست دونالد ترامپ خرد شده است؟

بررسی مطبوعات فرانسه را با فیگارو آغاز می‌کنیم که در شماره امروزش گزارش‌های متعددی را به پیروزی‌های انتخاباتی "دونالد ترامپ" و "هیلاری کلینتون" اختصاص داده است.
"لور موندوویل" فرستاده ویژه این نشریه در واشینگتن، می‌نویسد: جمهوری خواهان آمریکا تا کنون هر کاری از دستشان برآمده انجام داده‌اند تا بلکه جلوی صعود روزافزون ترامپ را در میان افکار عمومی بگیرند و تا کنون موفقیتی بدست نیاورده‌اند. رهبران جمهوری خواه حتی اخیراً به شخصیت ها و کاندیداهای قدیمی حزب، چون "میت رامنی" و "جان مک کین" متوسل شده اند تا بیاری آنها جلوی محبوبیت مردمی ترامپ را بگیرند.

بروایت "لور موندوویل"، این اقدامات به جمهوری‌خواهان محدود نمی‌شود، بلکه تمام سیاسیون آمریکا از چپ و راست دست بدست هم داده‌اند تا با این کاندیدای غیرقابل پیش‌بینی مقابله کنند. مفسرا ن سیاسی نزدیک به جمهوری خواهان عقیده دارند که در مسابقه درونی میان کاندیداهای دست راستی، اگر "کروز" موفق شود، حزب جمهوری‌خواه را دچار مخاطره می کند و اگر "ترامپ" پیروز گردد آمریکا را با خطر مواجه می‌سازد.

مطبوعات امروز فرانسه، همگی بمناسبت مذاکرات میان 28 کشور اروپائی با ترکیه بر سر مسئله مهاجران مطالب مفصلی را به بحران مهاجرت در اروپا اختصاص داده‌اند. لیبراسیون گزارش مفصلی دارد از یک نویسنده ترک بنام "هاکان گوندی" که می کوشد نشان دهد که تراژدی انسانی آوارگی مهاجران به کالائی برای سوءاستفاده سیاست مردان در مذاکرات میان ترکیه و اروپا تبدیل شده است.

گزارش دیگری در همین زمینه، نوشته "تانیا دو مونتین"، اظهار عقیده می کند که اروپائیان خانم انگلا مرکل را فرستاده‌اند تا به ترک ها بفهماند که از نظر اروپائی‌ها تنها مهاجرین سوریه و عراق و افغانستان پناهجو بحساب می‌آیند و هر کس دیگری از هر جا که آمده باشد مهاجر است و نه پناهجو.

لاکروای امروز هم صفحاتی را به بحث های کارشناسی درباره موضوع مهاجران اختصاص داده است و از جمله "ماتیو تاردی" پژوهشگر انستیتوی فرانسوی روابط بین الملل، طی مقاله ای توافقات احتمالی میان اروپا و ترکیه را بزیر سئوال برده و معتقد است که سرنوشت هر پناهجو مطابق قانون پناهندگی بطور انفرادی باید مورد داوری قرار گیرد و نمی‌توان کسانی را به این بهانه که از کشورهای در حال صلح آمده‌اند، بدون رسیدگی به تقاضای آنها به سرزمین مادری بازگرداند.

و سرانجام لوموند امروز عصر، علاوه بر مطالب مفصلی که به موضوع مذاکرات مربوط به مهاجران اختصاص داده، در یکی از مقالاتش به تحلیل اوضاع ایران پرداخته است.
"لوئی امبرت" مفسر لوموند، با اشاره به انتخابات اخیر پارلمانی در ایران، می نویسد که در رقابتی میان میانه روها با اصولگرایان بشدت محافظه کار، ائتلاف اصلاح طلبان و میانه‌روها به موفقیت چشمگیری رسید و محافظه کاران تضعیف شدند. بعقیده مفسر لوموند وقتی اصولگرایان تضعیف می شوند باید گفت که پایه‌های حکومت به لرزه افتاده است.
بنظر امبرت، این انتخابات تهدیدی برای آیت الله خامنه ای بود، گر چه وی خود را رقیب روحانی نمی‌داند. در واقع رهبر جمهوری اسلامی ایران روحانی را انتخاب کرد تا مذاکرات حساس اتمی را به پیش برد و حالا که کار مذاکرات به خوبی انجام شده است، روحانی می کوشد در عرصه های دیگر نیز بویژه در اقتصاد و سیاست خارجی، به پیشروی ادامه دهد.
بعقیده مفسر لوموند ، روحانی برای حقوق بشر و آزادی‌های اجتماعی جوش زیادی نمی‌زند و عجله ای در این عرصه‌ها ندارد. نویسنده لوموند عقیده دارد که هشت ماه پس از پایان مذاکرات اتمی، عقربه سیاست در ایران به سمت میانه تغییر جهت داده است؛ بسوی ثبات و پراگماتیزم .
نویسنده سپس به یک اجلاس اقتصادی اشاره می کند که اخیراً در لندن برگزار شده است و از ایران محمد نهاوندیان، رئیس دفتر روحانی در آن شرکت داشته است. او به کسانی که علاقمند به سرمایه‌گذاری در ایران هستند نوید داده است که مخاطرات سیاسی در ایران محدودتر شده‌اند و زمان آنست که شهروندان ایرانی به اقتصاد روی آورند.