تبعیدی ها و زندانیان کابوس های مشترک می بینند

توجه بشر به خواب از دیر باز به صورت نسبتا غیر علمی و بیشتر با توجه به محتویات خواب دیدن بوده است. نگرش علمی به خواب و موضوعات مربوطه از حدود ٦٠ سال پیش، به کشف فعالیت های الکتریکی مغزی، سیستم های بیداری مغزی، سیستم گردش روزانه خواب و بیداری آغاز شد

DR

دلبر توکلی

  با همه پیشرفت های علمی در زمینه بیماری های خواب، هنوز علت خواب ها و کابوس های مشترک بین افرادی که در تبعید هستند و یا افرادی که در یک مقطعی از زندگی خود را در زندان گذرانده اند، کشف نشده است.

دکتر" سعید روحانی" متخصص بیماری خواب ، مقیم در فرانسه معتقد است: «خواب های مکرر که به صورت کابوس ظاهر می شوند و یا کابوس هایی که در خواب تکرار می شوند، جنبه فیزیولوژیکی ندارند و این کابوس ها، به نوعی عکس العملی است که انسان در رابطه با ضایعاتی که از نظر روانی و یا حتا از نظر جسمی می بیند، از خود نشان می دهد».
این پزشک متخصص بیماری های خواب همچنین معتقد است که، کارکرد مغزی این خواب ها هنوز مشخص نیست و بیشتر مربوط به حیات روانی انسان می شود اما اثرش به صورت کم خوابی در افراد بروز می کند.

از سوی دیگر" سعید پیوندی" جامعه شناس و استاد دانشگاه نانسی در فرانسه، می گوید: «مهاجرینی که به رغم میل خود وبدون تمایل قلبی مجبور شدند کشورشان را ترک کنند، چیزهایی را جا گذاشتند که به آن تعلق دارند.
آنها بطور ناخود آگاه، حس مشترک با یک زندانی دارند، ضمن این که هردو با ترس ها و رنج های زیادی زندگی می کنند.
البته طبیعت این رنج و ترس ها با هم فرق می کند اما به هر حال، هر دوی اینها با رنج، ترس و دلهره سر می کنند و همین موجب می شود که خواب های شان، گاه مشترک و شبیه به هم باشد.
کسی که در تبعید است با این که زندانبان بالای سرش نیست اما چون درک متقابلی بین او و جامعه جدید وجود ندارد، به نوعی قوانین و دشواری هایی که با آن روبرو می شود به صورت زندانبان در جامعه ی جدید برایش ظهور می کند».