បញ្ហាសង្គមខ្មែរឆ្លុះបញ្ចាំងតាមរយៈជំនឿលើព្រះពុទ្ធសាសនាក្នុងរដូវបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០៩
ប្រទេសកម្ពុជាកំពុងស្ថិតក្នុងរដូវកាលនៃពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ។ ចាប់តាំងពីបិណ្ឌទី១រហូតមក ទីវត្តអារាមនានាមានសកម្មភាពមមាញឹកយ៉ាងខ្លាំង។ នេះសបញ្ជាក់ថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរភាគច្រើនលើសលប់ នៅតែគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ក្នុងនាមជាសាសនារបស់រដ្ឋ។ ប៉ុន្តែ ក្នុងការអនុវត្តន៍ជាក់ស្តែង មនុស្សជាច្រើនមិនបានយកទស្សនៈវិជ្ជានៃព្រះពុទ្ធសាសនាមកអនុវត្តឡើយ។ បញ្ហាសង្គម និងនយោបាយជាច្រើនដែលកំពុងកើតមានហាក់មិនបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីជំនឿដ៏មុតមាំលើព្រះពុទ្ធសាសនា ពីសំណាក់ពលរដ្ឋខ្មែរទេ។ តើហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ?
រយៈពេល១៥ថ្ងៃនៃពិធីបុណ្យកាន់បិណ្ឌនិងភ្ជុំបិណ្ឌ នឹងបិទបញ្ចប់នៅចុងសប្តាហ៍នេះហើយ។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ មិនថាអ្នកក្រ អ្នកមាន អ្នកតូច ឬអ្នកធំឡើយ ប្រហែលជាគ្មានគ្រួសារណាមិនបានទៅវត្តនោះឡើយ។ គ្រួសារខ្លះថែមទាំងបានទៅវត្តជាច្រើនដងក្នុងអំឡុងពេលនេះទៀតផង។ នេះសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា ព្រះពុទ្ធសាសនានៅតែមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងក្នុងសង្គមខ្មែរ។
ប៉ុន្តែ សំណួរដែលសំខាន់នៅទីនេះគឺ តើអ្នកដែលអះអាងថាកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា បានធ្វើខ្លួនឲ្យទៅជាពុទ្ធសាសនិកជនពិតប្រាកដហើយឬនៅ? មុននឹងឆ្លើយសំណួរនេះ យើងសាកល្បងឆ្លុះបញ្ចាំងទស្សនៈវិជ្ជាមួយចំនួន ដែលស្តែងឡើងតាមរយៈពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌដូចតទៅនេះ៖
ទី១ គឺទស្សនៈ«កម្មផល» មានន័យថា អំពើល្អនឹងទទួលបានផលល្អ រីឯអំពើអាក្រក់នឹងទទួលបានផលអាក្រក់ បើទោះជាមិនជាតិនេះក៏ជាតិខាងមុខដែរ។ ដោយឆ្លុះបញ្ចាំងតាមរយៈទស្សនៈនេះ មនុស្សគួរតែវៀរចាកអំពើអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាង ពីព្រោះឋាននរកមិនមែនជាទីដែលមនុស្សប៉ងប្រាថ្នាឡើយ។ ដោយសារតែការជឿជាក់បែបនេះហើយ បានជាគ្រួសារខ្មែរនីមួយៗទោះជាក្រីក្រយ៉ាងណាក្តី ក៏នៅតែឆ្លៀតយកចង្ហាន់ទៅប្រគេនព្រះសង្ឃយ៉ាងហោចណាស់ក៏មួយដង ឬពីរដងដែរ ក្នុងមួយរដូវកាលភ្ជុំបិណ្ឌ។
ទី២ គឺ «ការដឹងគុណ» ចំពោះមាតាបិតា បុព្វការី និងអ្នកមានគុណទាំងឡាយផ្សេងទៀត។ ដោយសារតែការដឹងគុណនេះហើយ ដែលពលរដ្ឋខ្មែរគ្រប់គ្នាបាននាំគ្នាទៅវត្តឧទ្ទិសកុលសដល់អ្នកមានគុណដែលបានស្លាប់ទៅ ដោយមិនភ្លេចអ្នកមានគុណដែលនៅរស់នោះឡើយ។ ការដឹងគុណ គឺជាគុណធម៌យ៉ាងសំខាន់មួយនៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ជាពិសេសវាបានស្តែងឡើងតាមរយៈបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌនេះ។
ទី៣គឺ «ការដាក់ទាន» និងបង្ហាញមេត្តាធម៌ដល់មនុស្សសត្វទាំងពួង។ នៅក្នុងរដូវភ្ជុំបិណ្ឌនេះ ពលរដ្ឋកម្ពុជាមិនត្រឹមតែទៅវត្តដើម្បីប្រគេនចង្ហាន់ដល់ព្រះសង្ឃ ដើម្បីឧទ្ទិសកុសលដល់អ្នកមានគុណប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ពួកគេក៏បាននាំគ្នាដាក់ទានដល់យាយតាចាស់ៗនៅក្នុងវត្ត ឬអ្នកក្រីក្រ និងអ្នកសុំទានជាដើមផង។ លើសពីនេះ អ្នកខ្លះបានទិញសត្វចាបដើម្បីដោះលែងឲ្យមានសេរីភាពពីទ្រុងទៀតផង។ នេះបានបង្ហាញឲ្យឃើញថា មិនត្រឹមតែមនុស្សដូចគ្នាប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីតែសត្វក៏អ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនាត្រូវសណ្តោសប្រណីផងដែរ។
នៅមានទស្សនវិជ្ជាច្រើនយ៉ាងទៀត ដែលគេអាចទាញយកបានជាប្រយោជន៍ពីពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ប៉ុន្តែ ទស្សនវិជ្ជាសំខាន់ៗដូចបានលើកឡើងខាងដើម ហាក់ដូចជាគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ធ្វើឲ្យសង្គមខ្មែររស់ក្នុងភាពសុខដុមរមនា។ ប៉ុន្តែ ក្នុងជីវភាពជាក់ស្តែង ប្រជាពុទ្ធបរិស័ទជាច្រើន បានអនុវត្តផ្ទុយពីអ្វីដែលខ្លួនបានបង្ហាញក្នុងពិធីបុណ្យសាសនារបស់ខ្លួន។ ការអនុវត្តន៍ផ្ទុយពីគន្លងព្រះពុទ្ធសាសនា មិនមែនមានត្រឹមតែបុគ្គលសាមញ្ញប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏មានដែរក្នុងចំណោមអ្នកនយោបាយ និងអ្នកកាន់សីល៍ថែមទៀត។ ជម្លោះនយោបាយ បញ្ហាចាក់ស្រេះក្នុងសង្គមកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន និងជម្លោះក្នុងទីវត្តអារាមដែលកើតមានជាហូរហែ គឺជាឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង។
នេះបង្ហាញឲ្យឃើញថា នៅក្នុងសង្គមកម្ពុជាដែលពលរដ្ឋជាង ៩៦ ភាគរយ កាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា មនុស្សជាច្រើនបែរជាប្រព្រឹត្តផ្ទុយពីគន្លងព្រះពុទ្ធសាសនាទៅវិញ។ មូលហេតុ គឺមកពីការមិនបានស្វែងយល់អំពីទស្សនៈវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាឲ្យបានស៊ីជម្រៅ ហើយក៏ចេះតែតាំងខ្លួន ជាអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនាតៗគ្នាតែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ ពេលវេលានៃពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌនេះ ពិតជាមានតម្លៃណាស់សម្រាប់ប្រជាពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយ ក្នុងការពិចារណាអំពីខ្លឹមសារ និងការគោរពប្រតិបត្តិព្រះពុទ្ធសាសនា។
សំណួរសំខាន់ ដែលប្រជាពុទ្ធបរិស័ទរួមទាំងអ្នកនយោបាយផង ត្រូវចោទសួរខ្លួនឯងនោះគឺថា តើយើងជាពុទ្ធសាសនិកជនពិតប្រាកដហើយឬនៅ? គ្រាន់តែនិយាយថា ខ្លួនកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា ឬគ្រាន់តែយួរស្រាក់ទៅវត្ត នៅមិនទាន់អាចបញ្ជាក់ថា ជាពុទ្ធសាសនិកជននៅឡើយទេ។ យ៉ាងណាមិញ អ្នកនយោបាយដែលគ្រាន់តែអះអាងថា ខ្លួនជាអ្នកស្នេហាជាតិ ឬចាត់ទុកផលប្រយោជន៍ជាតិ និងប្រជាជនជាធំ ក៏នៅមិនគ្រប់គ្រាន់ដែរ។ តែពួកគេត្រូវបង្ហាញអំពើជាក់ស្តែងដែលផុសចេញពីទឹកចិត្តបរិសុទ្ធ។ នេះគឺជាជម្រៅនៃការគោរពប្រតិបត្តិតាមគន្លងនៃទស្សនៈវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាដ៏ពិតប្រាកដ និងដែលអាចនាំសង្គមខ្មែរទៅរកភាពសុខដុមរមនាបាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ