ដល់ពេលដែលសង្គមខ្មែរត្រូវគិតគូរពីគុណភាពនិងប្រសិទ្ធភាព
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥៨
នៅក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្ន មនុស្សហាក់នាំគ្នាឲ្យតម្លៃទៅលើរូបភាពច្រើនជាងខ្លឹមសារ។ និន្នាការនេះកើតមានគ្រប់ទីកន្លែង និងគ្រប់វិស័យ មិនថាក្នុងវិស័យនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច ឬជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃឡើយ។ក្រុមអ្នកវិភាគសង្គមខ្មែរបានមើលឃើញថានៅពេលដែលមនុស្សទូទៅនាំគ្នាផ្តល់តម្លៃទៅលើតែរូបភាពតែភ្លេចគិតពីខ្លឹមសារ សង្គមអាចនឹងបាត់បង់និរន្តរភាព និងភាពរឹងមាំទៅថ្ងៃអនាគត។ ដូច្នេះ ដល់ពេលហើយដែលគួរនាំគ្នាគិតគូរពីគុណភាព និងប្រសិទ្ធភាព ជាងទៅលើសម្បកខាងក្រៅ។
សង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្នកំពុងស្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរគួរឲ្យកត់សម្គាល់បន្ទាប់ពីបានឆ្លងផុតពីសម័យ កាលសង្គ្រាមមកកាន់សម័យសន្តិភាពវិញ។ ការលូតលាស់ និងប្រែប្រួសរបស់សង្គមកម្ពុជាបាននាំមកទាំងចំណុចវិជ្ជមាន និងអវិជ្ជមាន។
ពីសង្គមមួយដែលរស់ក្នុងរបាំងប្រពៃណីតឹងរ៉ឹងមកជាសង្គមដែលបើកទូលាយ។ ពីសង្គមមួយដែលអ្នកនយោបាយផ្តួលរំលំគ្នាដោយប្រើអាវុធ មកជាសង្គមដែលប្រើការបោះឆ្នោត និងពីសង្គមមួយហែកហួរដោយសង្គ្រាមស៊ីវិល មកជាសង្គមដែលមានសន្តិភាព។ ទាំងនេះគឺជាការវិវឌ្ឍន៍ដ៏ជ្រាលជ្រៅ និងគួរឲ្យមោទនៈ។ ក៏ប៉ុន្តែ ការវិវឌ្ឍមួយចំនួនបានឈានទៅរកទិសដៅអវិជ្ជមានដ៏គ្រោះថ្នាក់។ ចំណុចលេចធ្លោមួយក្នុងចំណោមនោះគឺ និន្នាការនៃការផ្តល់តម្លៃលើរូបភាពខាងក្រៅច្រើនជាងខ្លឹមសារ។
ជាការពិត នៅកម្ពុជា និន្នាការនៃការផ្តល់តម្លៃមនុស្សដោយផ្អែកលើសម្បកក្រៅហាក់កំពុងតែពេញនិយម មានន័យថា សង្គមហាក់ដូចជាគោរពកោតខ្លាចមនុស្សដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិ បុណ្យស័ក្តិដែលគេមើលឃើញភ្លាមៗជាងសម្លឹងរកគុណធម៌ដែលកប់នៅក្នុងខ្លួនមិនអាចមើលឃើញដោយងាយ។ ជាក់ស្តែង អ្នករៀនសូត្រមួយចំនួនចង់បានសញ្ញាបត្រមកបង្អួតគេជាជាងការចង់បានចំណេះដឹងពិតប្រាក។ អ្នកមានលុយប្រឹងសម្ញែងទ្រព្យសម្បត្តិដើម្បីទទួលបានការគោរពស្ញប់ស្ញែងទោះបីជាលុយនោះបានមកពីប្រភពណាក៏ដោយ។ មន្ត្រីរាជការធំៗមួយចំនួនមានរថយន្តទំនើបនិងផ្ទះសម្បែងតម្លៃខ្ពស់ហួសពីប្រាក់ខែរបស់ខ្លួន។
នៅក្នុងទិដ្ឋភាពនយោបាយវិញក៏ដូចគ្នាដែរ។ ទ្រឹស្តីប្រជាធិបតេយ្យបានរីកដុះដាលដល់គ្រប់មជ្ឈដ្ឋានពោលគឺមនុស្សគ្រប់គ្នាហាក់បានស្គាល់ពាក្យថាប្រជាធិបតេយ្យ ប៉ុន្តែ ថាតើគេត្រូវអនុវត្តបែបណាដើម្បីឲ្យប្រជាធិបតេយ្យប្រព្រឹត្តទៅដោយត្រឹមត្រូវតាមន័យពិតប្រាកដរបស់វា? សំណួរនេះហាក់ដូចជាគ្មានអ្នកណាសូវចាប់អារម្មណ៍ពិចារណាទេ។ អ្នកនយោបាយច្រើនតែបំភ្លេចខ្លឹមសារប្រជាធិបតេយ្យដោយផ្តោតតែលើទ្រឹស្តីសំបកក្រៅ។ ទីបំផុតប្រជាពលរដ្ឋជាអ្នកវង្វេង ហើយជាញឹកញយពួកគេបានក្លាយជាអ្នកទទួលរងគ្រោះព្រោះភាពមិនច្បាស់លាស់របស់អ្នកនយោបាយ។
នៅក្នុងបរិបទសង្គមទូទៅវិញ ការផ្តល់តម្លៃទៅលើរូបភាពសំបកក្រៅបានធ្វើឲ្យសង្គមកាន់តែភ្លេចសីលធម៌និងគុណធម៌របស់មនុស្សដែលជាទូទៅគេមិនអាចមើលឃើញភ្លាមៗនោះឡើយ។ មនុស្សខ្លះមានគុណធម៌និងចំណេះដឹងខ្ពង់ខ្ពស់ ប៉ុន្តែ គ្មានទ្រព្យសម្បត្តិហ៊ឺហាដូចគេ ច្រើនតែចូលគេមិនចុះ។ អ្នកអង្គុយស្រាវជ្រាវ សរសេរសៀវភៅ ច្រើនជាអ្នកដែលគ្មានទ្រព្យពីព្រោះតែសង្គមមិនឲ្យតម្លៃដល់ការងាររបស់ពួកគេ។
នេះជាការស្រុតចុះនៃតម្លៃសង្គមគួរឲ្យព្រួយបារម្ភ ហើយផ្នត់គំនិតនេះ ប្រសិនបើនៅតែបន្តវានឹងធ្វើឲ្យសង្គមជួបគ្រោះថ្នាក់ទៅថ្ងៃអនាគត។ សូមកុំភ្លេចថា សំបកក្រៅមិនបញ្ជាក់អំពីតម្លៃពិតប្រាកដរបស់មនុស្សឬវត្ថុអ្វីមួយនោះឡើយ។ ដូច្នេះ ការផ្តល់តម្លៃទៅលើទិដ្ឋភាពខាងក្រៅ ងាយនឹងធ្វើឲ្យមនុស្សយល់ច្រឡំនៅក្នុងការធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្ត។ ម្យ៉ាងទៀត ការឲ្យតម្លៃតែទៅលើសម្ភារៈនិយមដែលជាគ្រឿងបន្លំភ្នែកបានធ្វើឲ្យរេចរឹលដល់ការងារជាច្រើនដែលមានប្រយោជន៍សម្រាប់សង្គម ហើយវាក៏បានធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនបាក់ទឹកចិត្តពីព្រោះអ្នកដែលទទួលលាភសក្ការៈច្រើនតែជាអ្នកដែលពូកែអែបអប។
ចំណែកអ្នក ស្មោះត្រង់ និងពូកែ តែមិនចេះសម្តែង មិនសូវទទួលបានការផ្តល់តម្លៃទេ។ ទីបំផុត ការផ្តល់តម្លៃតែទៅលើសម្បកក្រៅ និងទៅលើការចេះសម្តែងអាកប្បកិរិយាបន្លំភ្នែក ដោយមិនបានគិតគូរពីគុណភាពពិតប្រាកដ បានជំរុញឲ្យសង្គមដើរផ្លូវខុសកាន់តែខ្លាំង។ កង្វះគុណភាពនិងប្រសិទ្ធភាពនៃសេវាសាធារណៈ នៃវិស័យអប់រំ សុខាភិបាល សំណង់ រួមទាំងប្រពន្ធ័យុត្តិធម៌ ការអនុវត្តច្បាប់ និងវិស័យនយោបាយផង សុទ្ធសឹងជាផលវិបាកជាក់ស្តែងបំផុតនៃការផ្តល់តម្លៃតែលើសម្បកក្រៅ។
ក្រុមអ្នកវិភាគនិងតាមដានសង្គមកម្ពុជាបានមើលឃើញថា ដល់ពេលហើយដែលសង្គមខ្មែរត្រូវផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិតថ្មីជាចាំបាច់។ នៅពេលដែលគ្រប់គ្នាឈប់ឲ្យតម្លៃទៅលើប្រាក់ដែលបានមកមិនសុចរិត ទៅលើបុណ្យស័ក្តិដែលមិនបញ្ជាក់ពីសមត្ថភាពទៅលើ សញ្ញាបត្រដែលគ្មានគុណភាព និងឈប់ឲ្យតម្លៃទៅលើពាក្យវោហាសាសន៍ ឥតខ្លឹមសារ ពេលនោះអ្វីៗនឹងវិលទៅរកគុណភាព និងប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងពិតប្រាកដ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ